concilie
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord concilie. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord concilie, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je concilie in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord concilie is hier. De definitie van het woord concilie zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vanconcilie, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- con·ci·lie
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘kerkvergadering’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
- afgeleid van het Latijnse 'calāre' (samenroepen) met het voorvoegsel con- [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | concilie | concilies conciliën |
| verkleinwoord | - | - |
- vergadering van kerkelijke ambtsdragers, voornamelijk bisschoppen, onder leiding van de paus
- Het woord concilie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "concilie" herkend door:
| 76 % | van de Nederlanders; |
| 91 % | van de Vlamingen.[4] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "concilie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ concilie op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
| vervoeging van |
|---|
| conciliar |
concilie