foekeren

• Geluid:  foekeren    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈfukərə(n) / (3 lettergrepen)

• foe·ke·ren

• frequentatief gevormd uit foeken met het achtervoegsel -er, mogelijk samenhangend met foekepot ^{[1] [2] [3]}

foekeren

1. inergatief in het openbaar (als straatmuzikant) muziek maken, in de hoop zo wat geld in te zamelen

   ▸ ⧖ Wij Doornenburgsche luitjes
   Houden nog wel van een grap
   Daarom hadden wij ons gestoken
   In een vastenavondpak
   Zoo gingen wij toen op weg
   Opgewekt en blij
   Steeds dachten wij bij 't foekeren
   Aan Pastoor v.d. Weij.^[4]

2. inergatief (verouderd) onderwerpen aan een kwelling, pijn doen lijden

   ▸ ⧖ Niemand zei wat. D' een mocht wat mompelen, 'n ander z'n haring nijdig in de mand neersmakken; ze begrepen 't wel van Hein. Die had zitten foekeren over Tjerk, stikum den duivel ingekregen over zoo'n gemeenen dood, en toen was hem de gal overgeloopen; ze begrepen het te goed; 't was al mooi dat ze zwegen.^[5]

• leuren
• foeteren, folteren, kwellen, pijnigen

• Het woord 'foekeren' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.