fonetiek

• Geluid:  fonetiek    (hulp, bestand)
• IPA: / ˌfoneˈtik / (3 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˌfoneˈtik/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˌfoneˈtik/

• fo·ne·tiek

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘tak van taalwetenschap betreffende spraakklanken’ voor het eerst aangetroffen in 1847 ^[1]
• afgeleid van foon met het achtervoegsel -iek ^[2]

de fonetiek v

1. (taalkunde) de wetenschap die zich bezig houdt met de bestudering van de fysiologische, fysische en perceptieve aspecten van spraak

   • Binnen de fonetiek is het van groot belang een duidelijke schriftelijke weergave voor spraakklanken te hebben. 

• taalkunde

• klankleer, fonetisch, foneticus, foneem, foon, fonologie
• dentaal, palataal, velaar, labiodentaal, nasaal, bilabiaal, labiaal, alveolaar, retroflex, laryngaal, gutturaal

• Het woord fonetiek staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "fonetiek" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.