Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord
vocativus. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord
vocativus, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je
vocativus in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord
vocativus is hier. De definitie van het woord
vocativus zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie van
vocativus, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
vocātīvus m
- vocatief, naamval van zelfstandige naamwoorden die de aangesproken persoon aangeeft
In het Latijn is de vocativus gelijk aan de nominativus, behalve bij de mannelijke, regelmatige zelfstandige naamwoorden (zoals dominus) die de uitgang -e krijgen:
- «Domine!»
- Heer!
- «Ah, Fortuna!»
- Oh, vrouwe Fortuna!
- Het laatste voorbeeld moet niet worden verward met "Ah, fortuna!" (met kleine letter) dat "Oh, het lot/geluk/ongeluk!" betekent.
- Bij klassieke auteurs is de vocativus de vijfde naamval en wordt de ablativus als zesde naamval beschouwd. In hedendaagse presentaties, zoals op WikiWoordenboek, wordt deze volgorde vaak omgekeerd, zodat de vergelijking tussen verschillende talen eenvoudiger wordt.
- In het Nederlands zijn de aanspreekvormen amice en dominee aan Latijnse woorden in de vocativus.