woordvormingsregel

• Geluid:  woordvormingsregel    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈwortfɔrmɪŋsˌreɣəl / (5 lettergrepen)

• woord·vor·mings·re·gel

• samenstelling van  woordvorming zn  en  regel zn  met het invoegsel -s- 

de woordvormingsregel m

1. (grammatica) patronen waarlangs in een taal nieuwe termen kunnen ontstaan

   ▸ In de Middeleeuwen waren ze vooral praktisch: hoe kunnen wij dat Latijn gebruiken zodat we er wat aan hebben? Ze hebben toen ook heel veel nieuwe woorden gemaakt, maar deden dat op hun eigen manier en niet altijd volgens de woordvormingsregels van het klassieke Latijn. Ze speelden het bijvoorbeeld klaar om van een voornaamwoord een zelfstandig naamwoord te maken. Dan krijg je filosofisch bedoelde termen als haecitas (‘ditheid’), ipseitas (‘zelfheid’) en aliquiditas (‘ietsheid’). In het klassiek Latijn is dat bijna onmogelijk.^[1]

   ▸ We behandelen nu de tweede manier waarop samenstellingen kunnen ontstaan: naar het model van gevestigde samenkoppelingen. (…) Oorspronkelijk zal er (incidentele) analogie naar de samenkoppelingen opgetreden zijn, maar door het vaak optreden daarvan is op den duur een abstracte woordvormingsregel ontstaan.^[2]

• Het woord 'woordvormingsregel' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.