vermemek

Osmanlı Türkçesi ويرممك‎ (vermeme + -k).

• IPA^(anahtar): /ˈveɾ.me.mec/
• Heceleme: ver‧me‧mek

vermemek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi vermez)

1. atfetmemek, ondan bilmemek
2. ayırmamak, harcamamak

   Emek vermemek. Zaman vermemek.

3. bırakmak veya bağışlamak
4. bir şey üzerinde etki yapmamak, şeklini değiştirmemek

   Hareket vermemek. Şekil vermemek.

5. bitki ve ağaç, ürün üretmemek
6. cinsî yönden kendisini kullandırmamak
7. çevirmemek, döndürmemek, yöneltmemek
8. dayamamak
9. doğurmamak

   Kezban, ona evlat vermemişti.

10. düşünce veya bilgi anlatan şeyleri başkalarına iletmemek, bildirmemek
11. hepsini herhangi bir duruma sokmamak

    Ateşe vermemek. Ortalığı heyecana vermemek.

12. herhangi bir şey ortaya çıkarmamak, oluşturmamak
13. herhangi bir vaziyete yol açmamak
14. kadını, kızı biriyle evlendirmemek
15. kazandırmamak, katmamak

    Çeşni vermek, tat vermemek.

16. sahip olmasını sağlamamak
17. tespit etmemek

    Ad vermemek. Randevu vermemek.

18. ödememek
19. üzerinde, elinde veya yakınında olan bir şeyi birisine eriştirmemek, iletmemek
20. yaymak

    Işık vermemek. Korku vermemek. Ses vermemek.

21. (ticaret) satmamak

    Ucuz pahalı demeden verme!

• vermek

• (üzerindeki veya elindeki bir şeyi bir başkasına iletmek): hız vermemek

• verdirmemek, vereyazmamak, verilmemek, verivermemek

vermemek

1. kök veya gövdeleri sonuna -ı/-i, -u/-ü zarf-fiil eki almış fiillere gelerek tezlik bildiren birleşik fiiller oluşturur.

   Alıvermemek, dizivermemek, görüvermemek, yapıvermemek.