飯

(sınıf 4 “Kyōiku” kanji)

1. pişirilmiş tahıl ürünü (örn. pirinç)
2. yemek

• Go-on: ぼん (bon)
• Kan-on: はん (han, Jōyō)
• Kun: めし (meshi, 飯, Jōyō); いい (ii, 飯)^{←いひ (ihi, geleneksel)}; くらう (kurau, 飯らう)^{←くらふ (kurafu, geleneksel)}; くらわす (kurawasu, 飯らわす)^{←くらはす (kurahasu, geleneksel)}

召す (mesu, “aramak”) eyleminin 連用形 (ren'yōkei) biçimi.^[1]

• Kun’yomi
  • (Tokyo) めし​ (Odaka – )^[1][2][3]
  • IPA^(anahtar):

飯(めし) (meshi)

1. pişirilmiş tahıl ürünü, özellikle pişirilmiş pirinç
2. (günlük konuşma dili) yemek

Bu günlük konuşma dilinde yemeği kastederken kullanılır ve 食う (kuu) ise günlük konuşmada "ye" anlamındadır.

• 飯粒(めしつぶ) (meshitsubu)
• 朝飯(あさめし) (asameshi)
• 煎(い)り飯(めし) (irimeshi), 炒(い)り飯(めし) (irimeshi)
• 釜飯(かまめし) (kamameshi)
• 五(ご)目(もく)飯(めし) (gomoku meshi)
• 強飯(こわめし) (kowameshi)
• 猫飯(ねこめし) (nekomeshi)
• 早飯(はやめし) (hayameshi)
• 昼飯(ひるめし) (hirumeshi)
• 麦飯(むぎめし) (mugimeshi)
• 無駄(むだ)飯(めし) (muda meshi), 徒(むだ)飯(めし) (muda meshi)
• 夕飯(ゆうめし) (yūmeshi)

飯(めし) (meshi)

1. Bir soyadı.

⟨ipi₁⟩ geçersiz IPA karakterleri (1) → */ipʲi/ → /ifi/ → /iwi/ → /iː/

Eski Japonca bilinmeyen bir sözcüğünden devralındı, ayrıca ⟨pi₁⟩ geçersiz IPA karakterleri (1) için 借音 (shakuon) kana olarak kullanılır.

飯(いい) (ii) (geleneksel kana いひ)

1. (') pişirilmiş tahıl ürünü, özellikle pişirilmiş pirinç

• 飯窪(いいくぼ) (Iikubo)
• 飯島(いいじま) (Iijima)
• 飯(いい)粒(ぼ) (iibo)
• 飯村(いいむら) (Iimura)
• 飯山(いいやま) (Iiyama)
• 朝飯(あさいい) (asaii)
• 強飯(こわいい) (kowa-ii)
• 続(そく)飯(い) (sokui), 続(そく)飯(いい) (sokuii)
• 姫飯(ひめいい) (hime-ii)
• 麦飯(むぎいい) (mugi-ii)
• 糯飯(もちいい) (mochi-ii)
  • 餅(もち) (mochi)

飯(いい) (ii) (geleneksel kana いひ)

1. Bir soyadı.