ablaqueatio

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes ablaqueatio gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes ablaqueatio, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man ablaqueatio in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort ablaqueatio wissen müssen. Die Definition des Wortes ablaqueatio wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonablaqueatio und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

ablaqueatio (Latein)

Kasus Singular Plural
Nominativ ablaqueātio ablaqueātiōnēs
Genitiv ablaqueātiōnis ablaqueātiōnum
Dativ ablaqueātiōnī ablaqueātiōnibus
Akkusativ ablaqueātiōnem ablaqueātiōnēs
Vokativ ablaqueātio ablaqueātiōnēs
Ablativ ablaqueātiōne ablaqueātiōnibus

Worttrennung:

ab·la·que·a·tio, Genitiv: ab·la·que·a·ti·o·nis

Bedeutungen:

Gartenbau: Auflockerung der Erde an den Wurzeln; Räumen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb ablaqueare → la mit dem Suffix -tio → la[1]

Beispiele:

„ gaudet rastris atque ablaqueationibus, melior radice refrigerata.“ (Plin. nat. 12,66)[2]
„in quadripertita quam proximum oneri adminiculum esse debet, ne tamen inpedimentum sentiat ablaqueatio, cubito abesse non amplius, ablaqueari autem prius quam putari iubent.“ (Plin. nat. 17,194)[3]
„communia ablaqueatio, adcumulatio, adflari radices aut cooperiri, riguus dato potu vel ablato, fimum suco tfefectis, putatio levandis onere, item suco emisso quaedam veluti detractio sanguinis, circumrasio corticis, vitium extenuatio et domitura palmitum, gemmarum, si frigus retorridas hirtasque fecerit, repumicatio et quaedam politura.“ (Plin. nat. 17,246)[4]

Übersetzungen

Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ablaqueatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 20.
P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ablaqueatio“ Seite 8.
Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „ablaqueatio“ Spalte 103.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ablaqueatio“ Seite 8.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 398.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 120.
  4. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 134–135.