adiunkt

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes adiunkt gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes adiunkt, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man adiunkt in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort adiunkt wissen müssen. Die Definition des Wortes adiunkt wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonadiunkt und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

adiunkt (Polnisch)

Substantiv, m

Singular Plural
Nominativ adiunkt adiunkci
Genitiv adiunkta adiunktów
Dativ adiunktowi adiunktom
Akkusativ adiunkta adiunktów
Instrumental adiunktem adiunktami
Lokativ adiunkcie adiunktach
Vokativ adiunkcie adiunkci

Nicht mehr gültige Schreibweisen:

adjunkt

Worttrennung:

ad·iunkt, Plural: ad·iunk·ci

Aussprache:

IPA: , , Plural: ,
Hörbeispiele: Lautsprecherbild adiunkt (Info), Plural:

Bedeutungen:

Wissenschaft: wissenschaftlicher Mitarbeiter
Verwaltung, heute fast nur Bibliothekswesen; ehemals auch Militär: Adjunkt, Mitarbeiter, Gehilfe

Abkürzungen:

ad.

Herkunft:

seit der 1. Hälfte des 19. Jahrhunderts bezeugte Entlehnung aus dem deutschen Adjunkt

Oberbegriffe:

pracownik

Unterbegriffe:

adiunkt biblioteczny

Beispiele:

„Piotr Ciżkowicz jest doktorem nauk ekonomicznych, absolwentem Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie i adiunktem w Katedrze Międzynarodowych Studiów Porównawczych SGH.“

Charakteristische Wortkombinationen:

adiunkt instytutu, adiunkt katedry, adiunkt kliniki
adiunkt biblioteczny

Wortbildungen:

adiunktowa, adiunktura

Übersetzungen

Polnischer Wikipedia-Artikel „adiunkt
PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „adiunkt
Słownik Języka Polskiego – PWN: „adiunkt
Marek Łaziński: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, Seite 23.
Bogusław Dunaj: Nowy słownik języka polskiego. 1. Auflage. Wilga, Warszawa 2005, ISBN 83-7375-343-5, Seite 2.
Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 13–14.
Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 11.
Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7, Seite 6.
Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 50–51.
Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 8.
Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–K, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978, Seite 9.
Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adiunkt
Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–Ć, Państwowe Wydawnictwo – Wiedza Powszechna, Warszawa 1958, Seite 24.
Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjunkt“ Seite 8.
Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), „adjunkt“ Seite 6.
Słownik Ortograficzny – PWN: „adiunkt

Quellen:

  1. Andrzej Bańkowski: Etymologiczny słownik języka polskiego. 1. Auflage. 1. Band A – K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4, Seite 3.
  2. Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 11.
  3. Kadry. In: Wprost. Nummer 40, 29. September 2014, ISSN 0209-1747 (URL, abgerufen am 24. Juni 2017).