afirmatywa
Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes afirmatywa gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes afirmatywa, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man afirmatywa in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort afirmatywa wissen müssen. Die Definition des Wortes afirmatywa wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonafirmatywa und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.
afirmatywa (Polnisch)
Substantiv, f
Worttrennung:
- a·fir·ma·ty·wa, Plural: a·fir·ma·ty·wy
Aussprache:
- IPA: , Plural:
- Hörbeispiele:
afirmatywa (Info), Plural: —
Bedeutungen:
- veraltet: eine bestätigende Aussage, Zustimmung bei einer Abstimmung; Affirmative, Jastimme
Herkunft:
- Entlehnung aus dem lateinischen affirmativus → la[1]
Gegenwörter:
Beispiele:
- „Jeden między kupkami szlachcic cichy stoi, / Widac że człek bezstronny, waha się i boi, / Za kim dać kreskę! nie wie i sam s sobą w walce, / Pyta losu, wzniosł ręce, wytknął wielkie palce, / Zmrużył oczy, paznokciem do paznokcia mierzy, / Widać że kreskę swoję kabale powierzy; / Jeśli palce trafią się, da affirmatiwę, / A jeżeli się chybią, rzuci negatiwę.“[2]
Übersetzungen
|
- Słownik Języka Polskiego – PWN: „afirmatywa“
- Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 21.
- Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 17.
- Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 94.
- Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „afirmatywa“
- Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „afirmatywa“
- Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 11.
- Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 8.
- Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat), Seite 90.
- Słownik Ortograficzny – PWN: „afirmatywa“
Quellen:
- ↑ Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 17.
- ↑ Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 249–250.