australis

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes australis gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes australis, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man australis in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort australis wissen müssen. Die Definition des Wortes australis wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonaustralis und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

austrālis (Latein)

Singular m f n
Nominativ austrālis austrāle
Genitiv austrālis
Dativ austrālī
Akkusativ austrālem austrāle
Ablativ austrālī
Plural m f n
Nominativ austrālēs austrālia
Genitiv austrālium
Dativ austrālibus
Akkusativ austrālēs austrālia
Ablativ austrālibus

Worttrennung:

aus·trā·lis, aus·trā·le

Bedeutungen:

südlich, im Süden (auf der Südhalbkugel) gelegen

Herkunft:

seit Cicero[1] bezeugte Ableitung zu dem Substantiv auster → la mit dem Suffix -alis → la[2]

Sinnverwandte Wörter:

meridianus, notius

Gegenwörter:

aquilonius, septentrionalis

Beispiele:

„Ut cum videmus speciem primum candoremque caeli, dein conversions celeritatem tantam quantam cogitare non possumus, tum vicissitudines dierum ac noctium commutationesque temporum quadrupertitas ad maturitatem frugum et ad temperationem corporum aptas eorumque omnium moderatorem et ducem solem, lunamque adcretione et deminutione luminis quasi fastorum notantem et significantem dies, tum in eodem orbe in duodecim partes distributo quinque stellas ferri eosdem cursus oonstantissime servantis disparibus inter se motibus, nocturnamque caeli formam undique sideribus ornatam, tum globum terrae eminentem e mari, fixum in medio mundi universi loco, duabus oris distantibus habitabilem et cultum, quarum altera, quam nos incolimus, / Sub axe posita ad stellas septem, unde horrifer, / Aquilonis stridor gelidas molitur nives, / altera australis, ignota nobis, quam vocant Graeci ἀντίχθονα, ceteras partis incultas, quod aut frigore rigeant aut urantur calore;“ (Cic. Tusc. 1,68)[3]
„neque solum eius species ac forma mutatur tum crescendo tum defectibus in initia recurrendo, sed etiam regio; quae cum est aquilonia aut australis, in lunae quoque cursu est et brumae quaedam et solstitii similitudo, multaque ab ea manant et fluunt quibus et animantes alantur augescantque et pubescant maturitatemque adsequantur quae oriuntur e terra.“ (Cic. nat. 2,50)[4]
„sectus in obliquum est lato curvamine limes / zonarumque trium contentus fine polumque / effugit australem iunctamque aquilonibus Arcton:“ (Ov. met. 2,130–132)[5]
„Nulla dies adeo est australibus umida nimbis, / non intermissis ut fluat imber aquis;“ (Ov. Pont. 4,4,1–2)[6]
„profectus inde Abraham in terram australem habitavit inter Cades et Sur et peregrinatus est in Geraris“ (Vulg. Gen. 20,1)[7]
„Abraham aber zog von dannen ins Südland und wohnte zwischen Kadesch und Schur und lebte nun als ein Fremdling zu Gerar.“[8]

Entlehnungen:

deutsch: austral, Australien

Übersetzungen

Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „australis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 746.
PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „australis
P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „australis“ Seite 240.
Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „australis“ Spalte 1560–1561.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „australis“ Spalte 1560.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „australis“ Seite 240.
  3. Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 251–252.
  4. Marcus Tullius Cicero: De natura deorum. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 2. Auflage. Fasc. 45, B. G. Teubner, Stuttgart 1980, ISBN 3-519-01221-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 68.
  5. Publius Ovidius Naso; William S. Anderson (Herausgeber): Metamorphoses. stereotype, 2. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71565-5 (Erstauflage 1982, Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 30.
  6. Publius Ovidius Naso; John A. Richmond (Herausgeber): Ex Ponto libri quattuor. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1990, ISBN 3-322-00669-7 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 88.
  7. Robert Weber, Roger Gryson (Herausgeber): Biblia Sacra Vulgata. 5. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2007, Genesis Kapitel 20, Vers 1
  8. Bibel: Genesis Kapitel 20, Vers 1
Ähnliche Wörter:
Australis