paliurus

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes paliurus gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes paliurus, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man paliurus in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort paliurus wissen müssen. Die Definition des Wortes paliurus wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonpaliurus und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

paliurus (Latein)

Kasus Singular Plural
Nominativ paliūrus paliūrī
Genitiv paliūrī paliūrōrum
Dativ paliūrō paliūrīs
Akkusativ paliūrum paliūrōs
Vokativ paliūre paliūrī
Ablativ paliūrō paliūrīs

Worttrennung:

pa·li·u·rus, Genitiv: pa·li·u·ri

Bedeutungen:

Botanik: Christusdorn, Stechdorn
Botanik: Syrischer Christusdorn

Herkunft:

seit Vergil bezeugte Entlehnung aus dem altgriechischen παλίουρος (paliuros→ grc[1]

Beispiele:

„grandia saepe quibus mandavimus hordea sulcis, / infelix lolium et steriles nascuntur avenae; / pro molli viola, pro purpurea narcisso / carduus et spinis surgit paliurus acutis.“ (Verg. ecl. 5,36–39[2]
„et orientur in domibus eius spinae et urticae et paliurus in munitionibus eius et erit cubile draconum et pascua strutionum“ (Vulg. Is. 34,13)[3]
„In seinen Palästen steigen Dornen auf, Nesseln und Disteln in seinen Festungen. Es wird eine Aue für Schakale sein, eine Wiese für junge Strauße.“[4]
„Cyrenaica regio loton suae postponit paliuro.“ (Plin. nat. 13,111)[5]
„cetera vere coepturo, aquifolium, terebinthus, paliurus, castanea, glandes, serotino autem germine malus, tardissimo suber.“ (Plin. nat. 16,98)[6]
„quaedam fruticosi generis, ut paliurus, myrtus, item nux abellana, quin immo melior et copiosior fructu in plures dispersa ramos.“ (Plin. nat. 16,121)[7]
Paliurus quoque spinae genus est. semen eius zuram vocant, contra scorpiones efficacissimum, item calculosis et tussi.“ (Plin. nat. 24,115)[8]

Wortbildungen:

paliureus

Übersetzungen

Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „paliurus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1444.
PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „paliurus
P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „paliurus“ Seite 1414.
Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „paliurus“ Spalte 118–119.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „paliurus“ Spalte 118.
  2. Publius Vergilius Maro; Silvia Ottaviano, Gian Biagio Conte (Herausgeber): Bucolica, Georgica. 1. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2013, ISBN 978-3-11-019608-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 58–59.
  3. Robert Weber, Roger Gryson (Herausgeber): Biblia Sacra Vulgata. 5. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2007, Jesaja Kapitel 34, Vers 13
  4. Bibel: Jesaja Kapitel 34, Vers 13
  5. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 545.
  6. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 25.
  7. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 32.
  8. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 92.