From Old Norse þreyta, from Proto-Germanic *þrautijaną; related to þraut (“struggle, ordeal, difficult task”).
þreyta (weak verb, third-person singular past indicative þreytti, supine þreytt)
| infinitive (nafnháttur) |
að þreyta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
þreytt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
þreytandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég þreyti | við þreytum | present (nútíð) |
ég þreyti | við þreytum |
| þú þreytir | þið þreytið | þú þreytir | þið þreytið | ||
| hann, hún, það þreytir | þeir, þær, þau þreyta | hann, hún, það þreyti | þeir, þær, þau þreyti | ||
| past (þátíð) |
ég þreytti | við þreyttum | past (þátíð) |
ég þreytti | við þreyttum |
| þú þreyttir | þið þreyttuð | þú þreyttir | þið þreyttuð | ||
| hann, hún, það þreytti | þeir, þær, þau þreyttu | hann, hún, það þreytti | þeir, þær, þau þreyttu | ||
| imperative (boðháttur) |
þreyt (þú) | þreytið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þreyttu | þreytiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að þreytast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
þreyst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
þreytandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég þreytist | við þreytumst | present (nútíð) |
ég þreytist | við þreytumst |
| þú þreytist | þið þreytist | þú þreytist | þið þreytist | ||
| hann, hún, það þreytist | þeir, þær, þau þreytast | hann, hún, það þreytist | þeir, þær, þau þreytist | ||
| past (þátíð) |
ég þreyttist | við þreyttumst | past (þátíð) |
ég þreyttist | við þreyttumst |
| þú þreyttist | þið þreyttust | þú þreyttist | þið þreyttust | ||
| hann, hún, það þreyttist | þeir, þær, þau þreyttust | hann, hún, það þreyttist | þeir, þær, þau þreyttust | ||
| imperative (boðháttur) |
þreyst (þú) | þreytist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þreystu | þreytisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
þreyttur | þreytt | þreytt | þreyttir | þreyttar | þreytt | |
| accusative (þolfall) |
þreyttan | þreytta | þreytt | þreytta | þreyttar | þreytt | |
| dative (þágufall) |
þreyttum | þreyttri | þreyttu | þreyttum | þreyttum | þreyttum | |
| genitive (eignarfall) |
þreytts | þreyttrar | þreytts | þreyttra | þreyttra | þreyttra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
þreytti | þreytta | þreytta | þreyttu | þreyttu | þreyttu | |
| accusative (þolfall) |
þreytta | þreyttu | þreytta | þreyttu | þreyttu | þreyttu | |
| dative (þágufall) |
þreytta | þreyttu | þreytta | þreyttu | þreyttu | þreyttu | |
| genitive (eignarfall) |
þreytta | þreyttu | þreytta | þreyttu | þreyttu | þreyttu | |
From þreyta (verb).
þreyta f (genitive singular þreytu, no plural)