Inherited from Byzantine Greek ἀγριεύω (agrieúō) < ἄγρι(ος) (ágri(os), “wild; tough”) + affix -εύω (-eúō). Ultimately from the ancient ἀγρός (agrós, “field, countryside”).
αγριεύω • (agriévo) (past αγρίεψα, passive αγριεύομαι)
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | αγριεύω | αγριέψω | αγριεύομαι | αγριευτώ |
| 2 sg | αγριεύεις | αγριέψεις | αγριεύεσαι | αγριευτείς |
| 3 sg | αγριεύει | αγριέψει | αγριεύεται | αγριευτεί |
| 1 pl | αγριεύουμε, [‑ομε] | αγριέψουμε, [‑ομε] | αγριευόμαστε | αγριευτούμε |
| 2 pl | αγριεύετε | αγριέψετε | αγριεύεστε, αγριευόσαστε | αγριευτείτε |
| 3 pl | αγριεύουν(ε) | αγριέψουν(ε) | αγριεύονται | αγριευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | αγρίευα | αγρίεψα | αγριευόμουν(α) | αγριεύτηκα |
| 2 sg | αγρίευες | αγρίεψες | αγριευόσουν(α) | αγριεύτηκες |
| 3 sg | αγρίευε | αγρίεψε | αγριευόταν(ε) | αγριεύτηκε |
| 1 pl | αγριεύαμε | αγριέψαμε | αγριευόμασταν, (‑όμαστε) | αγριευτήκαμε |
| 2 pl | αγριεύατε | αγριέψατε | αγριευόσασταν, (‑όσαστε) | αγριευτήκατε |
| 3 pl | αγρίευαν, αγριεύαν(ε) | αγρίεψαν, αγριέψαν(ε) | αγριεύονταν, (αγριευόντουσαν) | αγριεύτηκαν, αγριευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα αγριεύω ➤ | θα αγριέψω ➤ | θα αγριεύομαι ➤ | θα αγριευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αγριεύεις, … | θα αγριέψεις, … | θα αγριεύεσαι, … | θα αγριευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αγριέψει έχω, έχεις, … αγριεμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … αγριευτεί είμαι, είσαι, … αγριεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αγριέψει είχα, είχες, … αγριεμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … αγριευτεί ήμουν, ήσουν, … αγριεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αγριέψει θα έχω, θα έχεις, … αγριεμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … αγριευτεί θα είμαι, θα είσαι, … αγριεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | αγρίευε | αγρίεψε, αγρίευ' 1 | — | αγριέψου |
| 2 pl | αγριεύετε | αγριέψτε, αγριεύτε2 | αγριεύεστε | αγριευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | αγριεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας αγριέψει ➤ | αγριεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | αγριέψει | αγριευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. αγρίευ' τον ("scare him!") 2. Colloquial. • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||