ανέμελος • (anémelos) m (feminine ανέμελη, neuter ανέμελο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανέμελος (anémelos) | ανέμελη (anémeli) | ανέμελο (anémelo) | ανέμελοι (anémeloi) | ανέμελες (anémeles) | ανέμελα (anémela) | |
genitive | ανέμελου (anémelou) | ανέμελης (anémelis) | ανέμελου (anémelou) | ανέμελων (anémelon) | ανέμελων (anémelon) | ανέμελων (anémelon) | |
accusative | ανέμελο (anémelo) | ανέμελη (anémeli) | ανέμελο (anémelo) | ανέμελους (anémelous) | ανέμελες (anémeles) | ανέμελα (anémela) | |
vocative | ανέμελε (anémele) | ανέμελη (anémeli) | ανέμελο (anémelo) | ανέμελοι (anémeloi) | ανέμελες (anémeles) | ανέμελα (anémela) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανέμελος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανέμελος, etc.)