From Koine Greek ἀνεπαίσθητος (anepaísthētos).
ανεπαίσθητος • (anepaísthitos) m (feminine ανεπαίσθητη, neuter ανεπαίσθητο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανεπαίσθητος (anepaísthitos) | ανεπαίσθητη (anepaísthiti) | ανεπαίσθητο (anepaísthito) | ανεπαίσθητοι (anepaísthitoi) | ανεπαίσθητες (anepaísthites) | ανεπαίσθητα (anepaísthita) | |
genitive | ανεπαίσθητου (anepaísthitou) | ανεπαίσθητης (anepaísthitis) | ανεπαίσθητου (anepaísthitou) | ανεπαίσθητων (anepaísthiton) | ανεπαίσθητων (anepaísthiton) | ανεπαίσθητων (anepaísthiton) | |
accusative | ανεπαίσθητο (anepaísthito) | ανεπαίσθητη (anepaísthiti) | ανεπαίσθητο (anepaísthito) | ανεπαίσθητους (anepaísthitous) | ανεπαίσθητες (anepaísthites) | ανεπαίσθητα (anepaísthita) | |
vocative | ανεπαίσθητε (anepaísthite) | ανεπαίσθητη (anepaísthiti) | ανεπαίσθητο (anepaísthito) | ανεπαίσθητοι (anepaísthitoi) | ανεπαίσθητες (anepaísthites) | ανεπαίσθητα (anepaísthita) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανεπαίσθητος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανεπαίσθητος, etc.)