From αὐτο- (auto-, “self”) + κράτειρα (kráteira, “ruler”) (from κρατέω (kratéō, “I rule, command”) and -τειρα (-teira, “feminine agent suffix.”), from κράτος (krátos, “power, strength”))
αὐτοκράτειρᾰ • (autokráteiră) f (genitive αὐτοκρατείρᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ αὐτοκρᾰ́τειρᾰ hē autokrắteiră |
τὼ αὐτοκρᾰτείρᾱ tṑ autokrăteírā |
αἱ αὐτοκρᾰ́τειραι hai autokrắteirai | ||||||||||
Genitive | τῆς αὐτοκρᾰτείρᾱς tês autokrăteírās |
τοῖν αὐτοκρᾰτείραιν toîn autokrăteírain |
τῶν αὐτοκρᾰτειρῶν tôn autokrăteirôn | ||||||||||
Dative | τῇ αὐτοκρᾰτείρᾳ têi autokrăteírāi |
τοῖν αὐτοκρᾰτείραιν toîn autokrăteírain |
ταῖς αὐτοκρᾰτείραις taîs autokrăteírais | ||||||||||
Accusative | τὴν αὐτοκρᾰ́τειρᾰν tḕn autokrắteirăn |
τὼ αὐτοκρᾰτείρᾱ tṑ autokrăteírā |
τᾱ̀ς αὐτοκρᾰτείρᾱς tā̀s autokrăteírās | ||||||||||
Vocative | αὐτοκρᾰ́τειρᾰ autokrắteiră |
αὐτοκρᾰτείρᾱ autokrăteírā |
αὐτοκρᾰ́τειραι autokrắteirai | ||||||||||
Notes: |
|