From Proto-Hellenic *génus, from Proto-Indo-European *ǵénu-, *ǵénus (“chin, jaw”).[1]
Cognates include Sanskrit हनु (hánu), Latin gena, Old Armenian ծնաւտ (cnawt, “jaw”), Persian چانه (čâne), Tocharian A śanwem, Lithuanian žandas, Welsh gên, and English chin.
γένῡς, γένῠς • (génūs, génŭs) f (genitive γένῠος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ γένῠς hē génŭs |
τὼ γένῠε tṑ génŭe |
αἱ γένῠες hai génŭes | ||||||||||
Genitive | τῆς γένῠος tês génŭos |
τοῖν γενῠ́οιν toîn genŭ́oin |
τῶν γενῠ́ων tôn genŭ́ōn | ||||||||||
Dative | τῇ γένῠῐ̈ / γένυι têi génŭĭ̈ / génui |
τοῖν γενῠ́οιν toîn genŭ́oin |
ταῖς γένῠσῐ / γένῠσῐν taîs génŭsĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν γένῠν tḕn génŭn |
τὼ γένῠε tṑ génŭe |
τᾱ̀ς γένῡς / γένῠᾰς tā̀s génūs / génŭăs | ||||||||||
Vocative | γένῠ génŭ |
γένῠε génŭe |
γένῠες génŭes | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | γένῡς génūs |
γένῠε génŭe |
γένῠες génŭes | ||||||||||
Genitive | γένῠος génŭos |
γενῠ́οιῐν genŭ́oiĭn |
γενῠ́ων genŭ́ōn | ||||||||||
Dative | γένῠῐ̈ / γένυι génŭĭ̈ / génui |
γενῠ́οιῐν genŭ́oiĭn |
γενῠ́εσσῐ / γενῠ́εσσῐν / γένῡσῐ / γένῡσῐν / γένῡσσῐ / γένῡσσῐν genŭ́essĭ(n) / génūsĭ(n) / génūssĭ(n) | ||||||||||
Accusative | γένῡν génūn |
γένῠε génŭe |
γένῡς / γένῠᾰς génūs / génŭăs | ||||||||||
Vocative | γένῡ génū |
γένῠε génŭe |
γένῠες génŭes | ||||||||||
Notes: |
|