From Proto-Hellenic *génus, from Proto-Indo-European *ǵénu-, *ǵénus (“chin, jaw”).[1]
Cognates include Sanskrit हनु (hánu), Latin gena, Old Armenian ծնաւտ (cnawt, “jaw”), Persian چانه (čâne), Tocharian A śanwem, Lithuanian žandas, Welsh gên, and English chin.
γένῡς, γένῠς • (génūs, génus) f (genitive γένῠος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ γένῠς hē génus |
τὼ γένῠε tṑ génue |
αἱ γένῠες hai génues | ||||||||||
Genitive | τῆς γένῠος tês génuos |
τοῖν γενῠ́οιν toîn genúoin |
τῶν γενῠ́ων tôn genúōn | ||||||||||
Dative | τῇ γένῠῐ̈ / γένυι têi génuï / génui |
τοῖν γενῠ́οιν toîn genúoin |
ταῖς γένῠσῐ / γένῠσῐν taîs génusi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν γένῠν tḕn génun |
τὼ γένῠε tṑ génue |
τᾱ̀ς γένῡς / γένῠᾰς tā̀s génūs / génuas | ||||||||||
Vocative | γένῠ génu |
γένῠε génue |
γένῠες génues | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | γένῡς génūs |
γένῠε génue |
γένῠες génues | ||||||||||
Genitive | γένῠος génuos |
γενῠ́οιῐν genúoiin |
γενῠ́ων genúōn | ||||||||||
Dative | γένῠῐ̈ / γένυι génuï / génui |
γενῠ́οιῐν genúoiin |
γενῠ́εσσῐ / γενῠ́εσσῐν / γένῡσῐ / γένῡσῐν / γένῡσσῐ / γένῡσσῐν genúessi(n) / génūsi(n) / génūssi(n) | ||||||||||
Accusative | γένῡν génūn |
γένῠε génue |
γένῡς / γένῠᾰς génūs / génuas | ||||||||||
Vocative | γένῡ génū |
γένῠε génue |
γένῠες génues | ||||||||||
Notes: |
|