γεω- (geō-, “land”) + -μετρίᾱ (-metríā, “measurement”).
γεωμετρῐ́ᾱ • (geōmetríā) f (genitive γεωμετρῐ́ᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ γεωμετρῐ́ᾱ hē geōmetríā |
τὼ γεωμετρῐ́ᾱ tṑ geōmetríā |
αἱ γεωμετρῐ́αι hai geōmetríai | ||||||||||
Genitive | τῆς γεωμετρῐ́ᾱς tês geōmetríās |
τοῖν γεωμετρῐ́αιν toîn geōmetríain |
τῶν γεωμετρῐῶν tôn geōmetriôn | ||||||||||
Dative | τῇ γεωμετρῐ́ᾳ têi geōmetríāi |
τοῖν γεωμετρῐ́αιν toîn geōmetríain |
ταῖς γεωμετρῐ́αις taîs geōmetríais | ||||||||||
Accusative | τὴν γεωμετρῐ́ᾱν tḕn geōmetríān |
τὼ γεωμετρῐ́ᾱ tṑ geōmetríā |
τᾱ̀ς γεωμετρῐ́ᾱς tā̀s geōmetríās | ||||||||||
Vocative | γεωμετρῐ́ᾱ geōmetríā |
γεωμετρῐ́ᾱ geōmetríā |
γεωμετρῐ́αι geōmetríai | ||||||||||
Notes: |
|
γεωμετρία • (geometría) f (plural γεωμετρίες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | γεωμετρία • | γεωμετρίες • |
genitive | γεωμετρίας • | γεωμετριών • |
accusative | γεωμετρία • | γεωμετρίες • |
vocative | γεωμετρία • | γεωμετρίες • |