From γλῶσσα (glôssa, “tongue”) + κομέω (koméō, “to take care of”) + -εῖον (-eîon).
γλωσσοκομεῖον • (glōssokomeîon) n (genitive γλωσσοκομείου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ γλωσσοκομεῖον tò glōssokomeîon |
τὼ γλωσσοκομείω tṑ glōssokomeíō |
τᾰ̀ γλωσσοκομεῖᾰ tà glōssokomeîa | ||||||||||
Genitive | τοῦ γλωσσοκομείου toû glōssokomeíou |
τοῖν γλωσσοκομείοιν toîn glōssokomeíoin |
τῶν γλωσσοκομείων tôn glōssokomeíōn | ||||||||||
Dative | τῷ γλωσσοκομείῳ tôi glōssokomeíōi |
τοῖν γλωσσοκομείοιν toîn glōssokomeíoin |
τοῖς γλωσσοκομείοις toîs glōssokomeíois | ||||||||||
Accusative | τὸ γλωσσοκομεῖον tò glōssokomeîon |
τὼ γλωσσοκομείω tṑ glōssokomeíō |
τᾰ̀ γλωσσοκομεῖᾰ tà glōssokomeîa | ||||||||||
Vocative | γλωσσοκομεῖον glōssokomeîon |
γλωσσοκομείω glōssokomeíō |
γλωσσοκομεῖᾰ glōssokomeîa | ||||||||||
Notes: |
|