From δέω (déō, “I bind”).
δέων • (déōn) m (feminine δέουσᾰ, neuter δέον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δέων déōn |
δέουσᾰ déousa |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντες déontes |
δέουσαι déousai |
δέοντᾰ déonta | |||||
Genitive | δέοντος déontos |
δεούσης deoúsēs |
δέοντος déontos |
δεόντοιν deóntoin |
δεούσαιν deoúsain |
δεόντοιν deóntoin |
δεόντων deóntōn |
δεουσῶν deousôn |
δεόντων deóntōn | |||||
Dative | δέοντῐ déonti |
δεούσῃ deoúsēi |
δέοντῐ déonti |
δεόντοιν deóntoin |
δεούσαιν deoúsain |
δεόντοιν deóntoin |
δέουσῐ / δέουσῐν déousi(n) |
δεούσαις deoúsais |
δέουσῐ / δέουσῐν déousi(n) | |||||
Accusative | δέοντᾰ déonta |
δέουσᾰν déousan |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντᾰς déontas |
δεούσᾱς deoúsās |
δέοντᾰ déonta | |||||
Vocative | δέων déōn |
δέουσᾰ déousa |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντες déontes |
δέουσαι déousai |
δέοντᾰ déonta | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δεόντως deóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|
From δέω (déō, “I lack”).
δέων • (déōn) m (feminine δέουσᾰ, neuter δέον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δέων déōn |
δέουσᾰ déousa |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντες déontes |
δέουσαι déousai |
δέοντᾰ déonta | |||||
Genitive | δέοντος déontos |
δεούσης deoúsēs |
δέοντος déontos |
δεόντοιν deóntoin |
δεούσαιν deoúsain |
δεόντοιν deóntoin |
δεόντων deóntōn |
δεουσῶν deousôn |
δεόντων deóntōn | |||||
Dative | δέοντῐ déonti |
δεούσῃ deoúsēi |
δέοντῐ déonti |
δεόντοιν deóntoin |
δεούσαιν deoúsain |
δεόντοιν deóntoin |
δέουσῐ / δέουσῐν déousi(n) |
δεούσαις deoúsais |
δέουσῐ / δέουσῐν déousi(n) | |||||
Accusative | δέοντᾰ déonta |
δέουσᾰν déousan |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντᾰς déontas |
δεούσᾱς deoúsās |
δέοντᾰ déonta | |||||
Vocative | δέων déōn |
δέουσᾰ déousa |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντες déontes |
δέουσαι déousai |
δέοντᾰ déonta | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δεόντως deóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|
Active present participle of δέω (déo). Learnedly, from Ancient Greek δέων (déōn).
δέων • (déon) m (feminine δέουσα, neuter δέον) (formal, in the ancient fashion)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | δέων (déon) | δέουσα (déousa) | δέον (déon) | δέοντες (déontes) | δέουσες (déouses) | δέοντα (déonta) | |
genitive | δέοντος (déontos) | δέουσας (déousas) δεούσης (deoúsis) |
δέοντος (déontos) | δεόντων (deónton) | δεουσών (deousón) | δεόντων (deónton) | |
accusative | δέοντα (déonta) | δέουσα (déousa) | δέον (déon) | δέοντες (déontes) | δέουσες (déouses) | δέοντα (déonta) | |
vocative | δέων (déon) | δέουσα (déousa) | δέον (déon) | δέοντες (déontes) | δέουσες (déouses) | δέοντα (déonta) |
near-synonyms:
Formal