From δοκιμάζω (dokimázō) + -ῐ́ᾱ (-íā).
δοκῐμᾰσῐ́ᾱ • (dokimasíā) f (genitive δοκῐμᾰσῐ́ᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ δοκῐμᾰσῐ́ᾱ hē dokimasíā |
τὼ δοκῐμᾰσῐ́ᾱ tṑ dokimasíā |
αἱ δοκῐμᾰσῐ́αι hai dokimasíai | ||||||||||
| Genitive | τῆς δοκῐμᾰσῐ́ᾱς tês dokimasíās |
τοῖν δοκῐμᾰσῐ́αιν toîn dokimasíain |
τῶν δοκῐμᾰσῐῶν tôn dokimasiôn | ||||||||||
| Dative | τῇ δοκῐμᾰσῐ́ᾳ têi dokimasíāi |
τοῖν δοκῐμᾰσῐ́αιν toîn dokimasíain |
ταῖς δοκῐμᾰσῐ́αις taîs dokimasíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν δοκῐμᾰσῐ́ᾱν tḕn dokimasíān |
τὼ δοκῐμᾰσῐ́ᾱ tṑ dokimasíā |
τᾱ̀ς δοκῐμᾰσῐ́ᾱς tā̀s dokimasíās | ||||||||||
| Vocative | δοκῐμᾰσῐ́ᾱ dokimasíā |
δοκῐμᾰσῐ́ᾱ dokimasíā |
δοκῐμᾰσῐ́αι dokimasíai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek δοκῐμᾰσῐ́ᾱ (dokimasíā).
δοκιμασία • (dokimasía) f (plural δοκιμασίες)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | δοκιμασία (dokimasía) | δοκιμασίες (dokimasíes) |
| genitive | δοκιμασίας (dokimasías) | δοκιμασιών (dokimasión) |
| accusative | δοκιμασία (dokimasía) | δοκιμασίες (dokimasíes) |
| vocative | δοκιμασία (dokimasía) | δοκιμασίες (dokimasíes) |