From δόρῠ (dóru, “spear”) + -θήκη (-thḗkē, “case, box”).
δορᾰτοθήκη • (doratothḗkē) f (genitive δορᾰτοθήκης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ δορᾰτοθήκη hē doratothḗkē |
τὼ δορᾰτοθήκᾱ tṑ doratothḗkā |
αἱ δορᾰτοθῆκαι hai doratothêkai | ||||||||||
| Genitive | τῆς δορᾰτοθήκης tês doratothḗkēs |
τοῖν δορᾰτοθήκαιν toîn doratothḗkain |
τῶν δορᾰτοθηκῶν tôn doratothēkôn | ||||||||||
| Dative | τῇ δορᾰτοθήκῃ têi doratothḗkēi |
τοῖν δορᾰτοθήκαιν toîn doratothḗkain |
ταῖς δορᾰτοθήκαις taîs doratothḗkais | ||||||||||
| Accusative | τὴν δορᾰτοθήκην tḕn doratothḗkēn |
τὼ δορᾰτοθήκᾱ tṑ doratothḗkā |
τᾱ̀ς δορᾰτοθήκᾱς tā̀s doratothḗkās | ||||||||||
| Vocative | δορᾰτοθήκη doratothḗkē |
δορᾰτοθήκᾱ doratothḗkā |
δορᾰτοθῆκαι doratothêkai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||