From θε- (the-) + -τός (-tós), from τίθημι (títhēmi), from Proto-Indo-European *dʰeh₁- (“to put, place”).
θετός • (thetós) m (feminine θετή, neuter θετόν); first/second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | θετός thetós |
θετή thetḗ |
θετόν thetón |
θετώ thetṓ |
θετᾱ́ thetā́ |
θετώ thetṓ |
θετοί thetoí |
θεταί thetaí |
θετᾰ́ thetắ | |||||
| Genitive | θετοῦ thetoû |
θετῆς thetês |
θετοῦ thetoû |
θετοῖν thetoîn |
θεταῖν thetaîn |
θετοῖν thetoîn |
θετῶν thetôn |
θετῶν thetôn |
θετῶν thetôn | |||||
| Dative | θετῷ thetôi |
θετῇ thetêi |
θετῷ thetôi |
θετοῖν thetoîn |
θεταῖν thetaîn |
θετοῖν thetoîn |
θετοῖς thetoîs |
θεταῖς thetaîs |
θετοῖς thetoîs | |||||
| Accusative | θετόν thetón |
θετήν thetḗn |
θετόν thetón |
θετώ thetṓ |
θετᾱ́ thetā́ |
θετώ thetṓ |
θετούς thetoús |
θετᾱ́ς thetā́s |
θετᾰ́ thetắ | |||||
| Vocative | θετέ theté |
θετή thetḗ |
θετόν thetón |
θετώ thetṓ |
θετᾱ́ thetā́ |
θετώ thetṓ |
θετοί thetoí |
θεταί thetaí |
θετᾰ́ thetắ | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| θετῶς thetôs |
θετώτερος thetṓteros |
θετώτᾰτος thetṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
From Ancient Greek θετός (thetós).
θετός • (thetós) m
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | θετός (thetós) | θετή (thetí) | θετό (thetó) | θετοί (thetoí) | θετές (thetés) | θετά (thetá) | |
| genitive | θετού (thetoú) | θετής (thetís) | θετού (thetoú) | θετών (thetón) | θετών (thetón) | θετών (thetón) | |
| accusative | θετό (thetó) | θετή (thetí) | θετό (thetó) | θετούς (thetoús) | θετές (thetés) | θετά (thetá) | |
| vocative | θετέ (theté) | θετή (thetí) | θετό (thetó) | θετοί (thetoí) | θετές (thetés) | θετά (thetá) | |