καλοκαιρινός

κᾰλοκαιρῐνός • (kalokairinós) m (feminine κᾰλοκαιρῐνή, neuter κᾰλοκαιρῐνόν); first/second declension

1. denoting a kind of ἐγχυματισμός (enkhumatismós)
   • Hippiatr. 271

• “κᾰλοκαιρῐνός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• καλοκαιρινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

• καλοκαιριάτικος (kalokairiátikos)

καλοκαίρι (kalokaíri, “summer”) +‎ -ινός (-inós).

• IPA^(key): /kaloceɾiˈnos/
• Hyphenation: κα‧λο‧και‧ρι‧νός

καλοκαιρινός • (kalokairinós) m (feminine καλοκαιρινή, neuter καλοκαιρινό)

1. summery, summer, summer- (occurring during, suitable for or typical of the season of summer)

   καλοκαιρινές διακοπές ― kalokairinés diakopés ― summer holidays

   καλοκαιρινά ρούχα ― kalokairiná roúcha ― summer clothes

   καλοκαιρινός ήλιος ― kalokairinós ílios ― summer sun

   Είναι 20 Δεκεμβρίου, με καλοκαιριάτικη ζέστη. Μοιάζει με καλοκαιρινή μέρα.

   Eínai 20 Dekemvríou, me kalokairiátiki zésti. Moiázei me kalokairiní méra.

   It is the 20th of December, with a summery heat. It feels like a summer day.

2. see vernacular expression: το κάνω καλοκαιρινό (to káno kalokairinó, “I make a lot of damage”)

   Synonym: το κάνω θερινό (to káno therinó)

• θερινός (therinós, “summery, summer”)

• καλοκαιρινά (kalokairiná, “in a summer way, in a summer manner”) (adverb)
• το κάνω καλοκαιρινό (to káno kalokairinó, “I make a lot of damage”)

• καλοκαιριάτικος (kalokairiátikos, “summery”)

• and see: καλοκαίρι n (kalokaíri, “summer”)

of other seasons:

• φθινοπωρινός (fthinoporinós, “autumnal, autumn, fall”)
• χειμερινός (cheimerinós, “wintry, winter”)
• εαρινός (earinós, “spring”)

also

• φθινοπωριάτικος (fthinoporiátikos, “autumnal”)
• χειμωνιάτικος (cheimoniátikos, “winter, wintry”)
• ανοιξιάτικος (anoixiátikos, “of spring”)
• καλοκαιριάτικος (kalokairiátikos, “summer, summery”)