From κλείω (kleíō, “to close”).
κλεῖθρον • (kleîthron) n (genitive κλείθρου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ κλεῖθρον tò kleîthron |
τὼ κλείθρω tṑ kleíthrō |
τᾰ̀ κλεῖθρᾰ tà kleîthra | ||||||||||
Genitive | τοῦ κλείθρου toû kleíthrou |
τοῖν κλείθροιν toîn kleíthroin |
τῶν κλείθρων tôn kleíthrōn | ||||||||||
Dative | τῷ κλείθρῳ tôi kleíthrōi |
τοῖν κλείθροιν toîn kleíthroin |
τοῖς κλείθροις toîs kleíthrois | ||||||||||
Accusative | τὸ κλεῖθρον tò kleîthron |
τὼ κλείθρω tṑ kleíthrō |
τᾰ̀ κλεῖθρᾰ tà kleîthra | ||||||||||
Vocative | κλεῖθρον kleîthron |
κλείθρω kleíthrō |
κλεῖθρᾰ kleîthra | ||||||||||
Notes: |
|