ντόπιος

• εντόπιος (entópios) (formal, rare)

From Ancient Greek ἐντόπιος (entópios, “local, native”), from ἐν (en, “in, on”) + τόπος (tópos, “place”).

• IPA^(key): /ˈdopços/
• Hyphenation: ντό‧πιος

ντόπιος • (ntópios) m (feminine ντόπια, neuter ντόπιο)

1. (of people, often nominalised) local, native, indigenous (pertaining to an area and living/present there also)

   Οι ντόπιοι ποτέ δεν βγαίνουν το βράδυ επειδή δεν είναι ασφαλές. ― Oi ntópioi poté den vgaínoun to vrády epeidí den eínai asfalés. ― The natives never go out in the evening as it's not safe.

2. (of items, food, etc) local, homegrown (from an area and being used/consumed there also)

   Τα ντόπια λεμόνια είναι πιο καλά από τα εισαγόμενα. ― Ta ntópia lemónia eínai pio kalá apó ta eisagómena. ― Homegrown lemons are better than imported ones.

• (people): γηγενής (gigenís), ιθαγενής (ithagenís)
• (things): εγχώριος (enchórios), επιχώριος (epichórios)

• εισαγόμενος (eisagómenos, “imported”)

• εντοπιότητα f (entopiótita, “localisation, nativeness”)