νωΐτερος

Ancient Greek

first person pronoun ^(edit)
case	singular		dual	plural
case	str.	encl.	str.	str.
nominative	ἐγώ		νώ, νῶϊ	ἡμεῖς
genitive	ἐμοῦ	μου	νῷν	ἡμῶν
dative	ἐμοί	μοι	νῷν	ἡμῖν
accusative	ἐμέ	με	νώ, νῶϊ	ἡμᾶς

adjective	ἐμός		νωΐτερος	ἡμέτερος

Etymology

From the root of νῶϊ (nôï, “we two”, dual) +‎ -τερος (-teros, contrastive adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /nɔː.í.te.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /noˈi.te.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /noˈi.te.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /noˈi.te.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /noˈi.te.ros/

Adjective

νωΐτερος • (nōḯteros) m (feminine νωϊτέρᾱ or νωϊτέρη, neuter νωΐτερον); first/second declension (Attic, Ionic, Koine second person plural possessive adjective)

(modifying a noun) of us two, our, of ours (dual)

Inflection

First and second declension of νωΐτερος; νωϊτέρᾱ; νωΐτερον (Koine, Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	νωΐτερος nōḯteros	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō	νωΐτεροι nōḯteroi	νωΐτεραι nōḯterai	νωΐτερᾰ nōḯteră
Genitive	νωϊτέρου nōïtérou	νωϊτέρᾱς nōïtérās	νωϊτέρου nōïtérou	νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέραιν nōïtérain	νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέρων nōïtérōn	νωϊτέρων nōïtérōn	νωϊτέρων nōïtérōn
Dative	νωϊτέρῳ nōïtérōi	νωϊτέρᾳ nōïtérāi	νωϊτέρῳ nōïtérōi	νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέραιν nōïtérain	νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέροις nōïtérois	νωϊτέραις nōïtérais	νωϊτέροις nōïtérois
Accusative	νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρᾱν nōïtérān	νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρους nōïtérous	νωϊτέρᾱς nōïtérās	νωΐτερᾰ nōḯteră
Vocative	νωΐτερε nōḯtere	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō	νωΐτεροι nōḯteroi	νωΐτεραι nōḯterai	νωΐτερᾰ nōḯteră
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of νωΐτερος; νωϊτέρη; νωΐτερον (Ionic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	νωΐτερος nōḯteros	νωϊτέρη nōïtérē	νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō	νωΐτεροι nōḯteroi	νωΐτεραι nōḯterai	νωΐτερᾰ nōḯteră
Genitive	νωϊτέρου nōïtérou	νωϊτέρης nōïtérēs	νωϊτέρου nōïtérou	νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέραιν nōïtérain	νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέρων nōïtérōn	νωϊτερέων / νωϊτερῶν nōïteréōn / nōïterôn	νωϊτέρων nōïtérōn
Dative	νωϊτέρῳ nōïtérōi	νωϊτέρῃ nōïtérēi	νωϊτέρῳ nōïtérōi	νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέραιν nōïtérain	νωϊτέροιν nōïtéroin	νωϊτέροισῐ / νωϊτέροισῐν / νωϊτέροις nōïtéroisĭ(n) / nōïtérois	νωϊτέρῃσῐ / νωϊτέρῃσῐν nōïtérēisĭ(n)	νωϊτέροισῐ / νωϊτέροισῐν / νωϊτέροις nōïtéroisĭ(n) / nōïtérois
Accusative	νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρην nōïtérēn	νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρους nōïtérous	νωϊτέρᾱς nōïtérās	νωΐτερᾰ nōḯteră
Vocative	νωΐτερε nōḯtere	νωϊτέρη nōïtérē	νωΐτερον nōḯteron	νωϊτέρω nōïtérō	νωϊτέρᾱ nōïtérā	νωϊτέρω nōïtérō	νωΐτεροι nōḯteroi	νωΐτεραι nōḯterai	νωΐτερᾰ nōḯteră
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

νωΐτερος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Wikious

Boobota

Sagapedia