οἰκειόω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word οἰκειόω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word οἰκειόω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say οἰκειόω in singular and plural. Everything you need to know about the word οἰκειόω you have here. The definition of the word οἰκειόω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofοἰκειόω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From οἰκεῖος (oikeîos) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

οἰκειόω • (oikeióō)

  1. to make one's own, claim as one's own, appropriate
  2. to make someone one's friend
  3. (middle voice) to win someone's favor or affection, conciliate
  4. (passive voice) to be made friendly, be closely united
  5. (Byzantine) to entrust

Conjugation

   Present: οἰκειῶ, οἰκειοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οἰκειῶ οἰκειοῖς οἰκειοῖ οἰκειοῦτον οἰκειοῦτον οἰκειοῦμεν οἰκειοῦτε οἰκειοῦσῐ(ν)
subjunctive οἰκειῶ οἰκειοῖς οἰκειοῖ οἰκειῶτον οἰκειῶτον οἰκειῶμεν οἰκειῶτε οἰκειῶσῐ(ν)
optative οἰκειοίην,
οἰκειοῖμῐ 		οἰκειοίης,
οἰκειοῖς 		οἰκειοίη,
οἰκειοῖ 		οἰκειοῖτον,
οἰκειοίητον 		οἰκειοίτην,
οἰκειοιήτην 		οἰκειοῖμεν,
οἰκειοίημεν 		οἰκειοῖτε,
οἰκειοίητε 		οἰκειοῖεν,
οἰκειοίησᾰν
imperative   οἰκείου οἰκειούτω οἰκειοῦτον οἰκειούτων   οἰκειοῦτε οἰκειούντων
middle/
passive 		indicative οἰκειοῦμαι οἰκειοῖ οἰκειοῦται οἰκειοῦσθον οἰκειοῦσθον οἰκειούμεθᾰ οἰκειοῦσθε οἰκειοῦνται
subjunctive οἰκειῶμαι οἰκειοῖ οἰκειῶται οἰκειῶσθον οἰκειῶσθον οἰκειώμεθᾰ οἰκειῶσθε οἰκειῶνται
optative οἰκειοίμην οἰκειοῖο οἰκειοῖτο οἰκειοῖσθον οἰκειοίσθην οἰκειοίμεθᾰ οἰκειοῖσθε οἰκειοῖντο
imperative   οἰκειοῦ οἰκειούσθω οἰκειοῦσθον οἰκειούσθων   οἰκειοῦσθε οἰκειούσθων
active middle/passive
infinitive οἰκειοῦν οἰκειοῦσθαι
participle m οἰκειῶν οἰκειούμενος
f οἰκειοῦσᾰ οἰκειουμένη
n οἰκειοῦν οἰκειούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾠκείουν, ᾠκειούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾠκείουν ᾠκείους ᾠκείου ᾠκειοῦτον ᾠκειούτην ᾠκειοῦμεν ᾠκειοῦτε ᾠκείουν
middle/
passive 		indicative ᾠκειούμην ᾠκειοῦ ᾠκειοῦτο ᾠκειοῦσθον ᾠκειούσθην ᾠκειούμεθᾰ ᾠκειοῦσθε ᾠκειοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: οἰκειώσω, οἰκειώσομαι, οἰκειωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative οἰκειώσω οἰκειώσεις οἰκειώσει οἰκειώσετον οἰκειώσετον οἰκειώσομεν οἰκειώσετε οἰκειώσουσῐ(ν)
optative οἰκειώσοιμῐ οἰκειώσοις οἰκειώσοι οἰκειώσοιτον οἰκειωσοίτην οἰκειώσοιμεν οἰκειώσοιτε οἰκειώσοιεν
middle indicative οἰκειώσομαι οἰκειώσῃ,
οἰκειώσει 		οἰκειώσεται οἰκειώσεσθον οἰκειώσεσθον οἰκειωσόμεθᾰ οἰκειώσεσθε οἰκειώσονται
optative οἰκειωσοίμην οἰκειώσοιο οἰκειώσοιτο οἰκειώσοισθον οἰκειωσοίσθην οἰκειωσοίμεθᾰ οἰκειώσοισθε οἰκειώσοιντο
passive indicative οἰκειωθήσομαι οἰκειωθήσῃ οἰκειωθήσεται οἰκειωθήσεσθον οἰκειωθήσεσθον οἰκειωθησόμεθᾰ οἰκειωθήσεσθε οἰκειωθήσονται
optative οἰκειωθησοίμην οἰκειωθήσοιο οἰκειωθήσοιτο οἰκειωθήσοισθον οἰκειωθησοίσθην οἰκειωθησοίμεθᾰ οἰκειωθήσοισθε οἰκειωθήσοιντο
active middle passive
infinitive οἰκειώσειν οἰκειώσεσθαι οἰκειωθήσεσθαι
participle m οἰκειώσων οἰκειωσόμενος οἰκειωθησόμενος
f οἰκειώσουσᾰ οἰκειωσομένη οἰκειωθησομένη
n οἰκειῶσον οἰκειωσόμενον οἰκειωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾠκείωσᾰ, ᾠκειωσᾰ́μην, ᾠκειώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾠκείωσᾰ ᾠκείωσᾰς ᾠκείωσε(ν) ᾠκειώσᾰτον ᾠκειωσᾰ́την ᾠκειώσᾰμεν ᾠκειώσᾰτε ᾠκείωσᾰν
subjunctive οἰκειώσω οἰκειώσῃς οἰκειώσῃ οἰκειώσητον οἰκειώσητον οἰκειώσωμεν οἰκειώσητε οἰκειώσωσῐ(ν)
optative οἰκειώσαιμῐ οἰκειώσειᾰς,
οἰκειώσαις 		οἰκειώσειε(ν),
οἰκειώσαι 		οἰκειώσαιτον οἰκειωσαίτην οἰκειώσαιμεν οἰκειώσαιτε οἰκειώσειᾰν,
οἰκειώσαιεν
imperative   οἰκείωσον οἰκειωσᾰ́τω οἰκειώσᾰτον οἰκειωσᾰ́των   οἰκειώσᾰτε οἰκειωσᾰ́ντων
middle indicative ᾠκειωσᾰ́μην ᾠκειώσω ᾠκειώσᾰτο ᾠκειώσᾰσθον ᾠκειωσᾰ́σθην ᾠκειωσᾰ́μεθᾰ ᾠκειώσᾰσθε ᾠκειώσᾰντο
subjunctive οἰκειώσωμαι οἰκειώσῃ οἰκειώσηται οἰκειώσησθον οἰκειώσησθον οἰκειωσώμεθᾰ οἰκειώσησθε οἰκειώσωνται
optative οἰκειωσαίμην οἰκειώσαιο οἰκειώσαιτο οἰκειώσαισθον οἰκειωσαίσθην οἰκειωσαίμεθᾰ οἰκειώσαισθε οἰκειώσαιντο
imperative   οἰκείωσαι οἰκειωσᾰ́σθω οἰκειώσᾰσθον οἰκειωσᾰ́σθων   οἰκειώσᾰσθε οἰκειωσᾰ́σθων
passive indicative ᾠκειώθην ᾠκειώθης ᾠκειώθη ᾠκειώθητον ᾠκειωθήτην ᾠκειώθημεν ᾠκειώθητε ᾠκειώθησᾰν
subjunctive οἰκειωθῶ οἰκειωθῇς οἰκειωθῇ οἰκειωθῆτον οἰκειωθῆτον οἰκειωθῶμεν οἰκειωθῆτε οἰκειωθῶσῐ(ν)
optative οἰκειωθείην οἰκειωθείης οἰκειωθείη οἰκειωθεῖτον,
οἰκειωθείητον 		οἰκειωθείτην,
οἰκειωθειήτην 		οἰκειωθεῖμεν,
οἰκειωθείημεν 		οἰκειωθεῖτε,
οἰκειωθείητε 		οἰκειωθεῖεν,
οἰκειωθείησᾰν
imperative   οἰκειώθητῐ οἰκειωθήτω οἰκειώθητον οἰκειωθήτων   οἰκειώθητε οἰκειωθέντων
active middle passive
infinitive οἰκειῶσαι οἰκειώσᾰσθαι οἰκειωθῆναι
participle m οἰκειώσᾱς οἰκειωσᾰ́μενος οἰκειωθείς
f οἰκειώσᾱσᾰ οἰκειωσᾰμένη οἰκειωθεῖσᾰ
n οἰκειῶσᾰν οἰκειωσᾰ́μενον οἰκειωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ᾠκείωκᾰ, ᾠκείωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾠκείωκᾰ ᾠκείωκᾰς ᾠκείωκε(ν) ᾠκειώκᾰτον ᾠκειώκᾰτον ᾠκειώκᾰμεν ᾠκειώκᾰτε ᾠκειώκᾱσῐ(ν)
subjunctive ᾠκειώκω ᾠκειώκῃς ᾠκειώκῃ ᾠκειώκητον ᾠκειώκητον ᾠκειώκωμεν ᾠκειώκητε ᾠκειώκωσῐ(ν)
optative ᾠκειώκοιμῐ,
ᾠκειωκοίην 		ᾠκειώκοις,
ᾠκειωκοίης 		ᾠκειώκοι,
ᾠκειωκοίη 		ᾠκειώκοιτον ᾠκειωκοίτην ᾠκειώκοιμεν ᾠκειώκοιτε ᾠκειώκοιεν
imperative   ᾠκείωκε ᾠκειωκέτω ᾠκειώκετον ᾠκειωκέτων   ᾠκειώκετε ᾠκειωκόντων
middle/
passive 		indicative ᾠκείωμαι ᾠκείωσαι ᾠκείωται ᾠκείωσθον ᾠκείωσθον ᾠκειώμεθᾰ ᾠκείωσθε ᾠκείωνται
subjunctive ᾠκειωμένος ὦ ᾠκειωμένος ᾖς ᾠκειωμένος ᾖ ᾠκειωμένω ἦτον ᾠκειωμένω ἦτον ᾠκειωμένοι ὦμεν ᾠκειωμένοι ἦτε ᾠκειωμένοι ὦσῐ(ν)
optative ᾠκειωμένος εἴην ᾠκειωμένος εἴης ᾠκειωμένος εἴη ᾠκειωμένω εἴητον/εἶτον ᾠκειωμένω εἰήτην/εἴτην ᾠκειωμένοι εἴημεν/εἶμεν ᾠκειωμένοι εἴητε/εἶτε ᾠκειωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ᾠκείωσο ᾠκειώσθω ᾠκείωσθον ᾠκειώσθων   ᾠκείωσθε ᾠκειώσθων
active middle/passive
infinitive ᾠκειωκέναι ᾠκειῶσθαι
participle m ᾠκειωκώς ᾠκειωμένος
f ᾠκειωκυῖᾰ ᾠκειωμένη
n ᾠκειωκός ᾠκειωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ᾠκειώκειν, ᾠκειώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾠκειώκειν,
ᾠκειώκη 		ᾠκειώκεις,
ᾠκειώκης 		ᾠκειώκει(ν) ᾠκειώκετον ᾠκειωκέτην ᾠκειώκεμεν ᾠκειώκετε ᾠκειώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ᾠκειώμην ᾠκείωσο ᾠκείωτο ᾠκείωσθον ᾠκειώσθην ᾠκειώμεθᾰ ᾠκείωσθε ᾠκείωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia