From παρα- (para-, “beside”) + οὖς (oûs, “ear”).
πᾰρειᾱ́ • (pareiā́) f (genitive πᾰρειᾶς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ πᾰρειᾱ́ hē pareiā́ |
τὼ πᾰρειᾱ́ tṑ pareiā́ |
αἱ πᾰρειαί hai pareiaí | ||||||||||
Genitive | τῆς πᾰρειᾶς tês pareiâs |
τοῖν πᾰρειαῖν toîn pareiaîn |
τῶν πᾰρειῶν tôn pareiôn | ||||||||||
Dative | τῇ πᾰρειᾷ têi pareiâi |
τοῖν πᾰρειαῖν toîn pareiaîn |
ταῖς πᾰρειαῖς taîs pareiaîs | ||||||||||
Accusative | τὴν πᾰρειᾱ́ν tḕn pareiā́n |
τὼ πᾰρειᾱ́ tṑ pareiā́ |
τᾱ̀ς πᾰρειᾱ́ς tā̀s pareiā́s | ||||||||||
Vocative | πᾰρειᾱ́ pareiā́ |
πᾰρειᾱ́ pareiā́ |
πᾰρειαί pareiaí | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | πᾰρειᾱ́ pareiā́ |
πᾰρειᾱ́ pareiā́ |
πᾰρειαί pareiaí | ||||||||||
Genitive | πᾰρειᾶς pareiâs |
πᾰρειαῖν / πᾰρειαῖῐν / πᾰρειῇῐν pareiaî(i)n / pareiêiin |
πᾰρειᾱ́ων / πᾰρειέ͜ων / πᾰρειῶν pareiā́ōn / pareié͜ōn / pareiôn | ||||||||||
Dative | πᾰρειᾷ pareiâi |
πᾰρειαῖν / πᾰρειαῖῐν / πᾰρειῇῐν pareiaî(i)n / pareiêiin |
πᾰρειῇσῐ / πᾰρειῇσῐν / πᾰρειῇς / πᾰρειαῖς pareiêisi(n) / pareiêis / pareiaîs | ||||||||||
Accusative | πᾰρειᾱ́ν pareiā́n |
πᾰρειᾱ́ pareiā́ |
πᾰρειᾱ́ς pareiā́s | ||||||||||
Vocative | πᾰρειᾱ́ pareiā́ |
πᾰρειᾱ́ pareiā́ |
πᾰρειαί pareiaí | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek παρειά (pareiá).
παρειά • (pareiá) f (plural παρειές) (formal)