From πλέκω (plékō, “to intertwine, weave”).
πλόκᾰνον • (plókănon) n (genitive πλοκᾰ́νου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ πλόκἀνον tò plókanon |
τὼ πλοκἄνω tṑ plokánō |
τᾰ̀ πλόκἀνᾰ tằ plókană | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πλοκἄνου toû plokánou |
τοῖν πλοκἄνοιν toîn plokánoin |
τῶν πλοκἄνων tôn plokánōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πλοκἄνῳ tôi plokánōi |
τοῖν πλοκἄνοιν toîn plokánoin |
τοῖς πλοκἄνοις toîs plokánois | ||||||||||
| Accusative | τὸ πλόκἀνον tò plókanon |
τὼ πλοκἄνω tṑ plokánō |
τᾰ̀ πλόκἀνᾰ tằ plókană | ||||||||||
| Vocative | πλόκἀνον plókanon |
πλοκἄνω plokánō |
πλόκἀνᾰ plókană | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||