From πρόξενος (próxenos, “public guest or friend”) + -ίᾱ (-íā), ultimately from προ- (pro-, “before”) + ξένος (xénos, “stranger, foreigner”). See also Latin hospitium (“hospitality”).
προξενίᾱ • (proxeníā) f (genitive προξενίᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ προξενίᾱ hē proxeníā |
τὼ προξενίᾱ tṑ proxeníā |
αἱ προξενίαι hai proxeníai | ||||||||||
Genitive | τῆς προξενίᾱς tês proxeníās |
τοῖν προξενίαιν toîn proxeníain |
τῶν προξενιῶν tôn proxeniôn | ||||||||||
Dative | τῇ προξενίᾳ têi proxeníāi |
τοῖν προξενίαιν toîn proxeníain |
ταῖς προξενίαις taîs proxeníais | ||||||||||
Accusative | τὴν προξενίᾱν tḕn proxeníān |
τὼ προξενίᾱ tṑ proxeníā |
τᾱ̀ς προξενίᾱς tā̀s proxeníās | ||||||||||
Vocative | προξενίᾱ proxeníā |
προξενίᾱ proxeníā |
προξενίαι proxeníai | ||||||||||
Notes: |
|