προσάγω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word προσάγω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word προσάγω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say προσάγω in singular and plural. Everything you need to know about the word προσάγω you have here. The definition of the word προσάγω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofπροσάγω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From προσ- (pros-, “toward”) +‎ ἄγω (ágō, “to go, lead”).

Pronunciation

 

Verb

προσάγω • (proságō)

  1. to bring
    • 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 9:41b:
      προσάγαγε ὧδε τὸν υἱόν σου.
      proságage hôde tòn huión sou.
      • Translation by KJV
        Bring thy son hither.
  2. to furnish, supply
  3. to add to
  4. to move towards, apply
  5. to set (food) before
  6. (passive voice) to attach oneself
  7. to draw near, approach
    • New Testament, Acts of the Apostles 27:27:
      Ὡς δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτη νὺξ ἐγένετο, διαφερομένων ἡμῶν ἐν τῷ Ἀδρίᾳ, κατὰ μέσον τῆς νυκτὸς, ὑπενόουν οἱ ναῦται προσάγειν τινὰ αὐτοῖς χώραν·
      Hōs dè tessareskaidekátē nùx egéneto, diapheroménōn hēmôn en tôi Adríāi, katà méson tês nuktòs, hupenóoun hoi naûtai proságein tinà autoîs khṓran;
      • Translation by KJV
        But when the fourteenth night was come, as we were driven up and down in Adria, about midnight the shipmen deemed that they drew near to some country;
  8. (middle voice) to bring or draw to oneself, attach to oneself, bring over to one's side
  9. to induce
  10. to take to oneself, take up
  11. to procure, import

Conjugation

   Present: προσᾰ́γω, προσᾰ́γομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσᾰ́γω προσᾰ́γεις προσᾰ́γει προσᾰ́γετον προσᾰ́γετον προσᾰ́γομεν προσᾰ́γετε προσᾰ́γουσῐ(ν)
subjunctive προσᾰ́γω προσᾰ́γῃς προσᾰ́γῃ προσᾰ́γητον προσᾰ́γητον προσᾰ́γωμεν προσᾰ́γητε προσᾰ́γωσῐ(ν)
optative προσᾰ́γοιμῐ προσᾰ́γοις προσᾰ́γοι προσᾰ́γοιτον προσᾰγοίτην προσᾰ́γοιμεν προσᾰ́γοιτε προσᾰ́γοιεν
imperative   πρόσᾰγε προσᾰγέτω προσᾰ́γετον προσᾰγέτων   προσᾰ́γετε προσᾰγόντων
middle/
passive 		indicative προσᾰ́γομαι προσᾰ́γῃ,
προσᾰ́γει 		προσᾰ́γεται προσᾰ́γεσθον προσᾰ́γεσθον προσᾰγόμεθᾰ προσᾰ́γεσθε προσᾰ́γονται
subjunctive προσᾰ́γωμαι προσᾰ́γῃ προσᾰ́γηται προσᾰ́γησθον προσᾰ́γησθον προσᾰγώμεθᾰ προσᾰ́γησθε προσᾰ́γωνται
optative προσᾰγοίμην προσᾰ́γοιο προσᾰ́γοιτο προσᾰ́γοισθον προσᾰγοίσθην προσᾰγοίμεθᾰ προσᾰ́γοισθε προσᾰ́γοιντο
imperative   προσᾰ́γου προσᾰγέσθω προσᾰ́γεσθον προσᾰγέσθων   προσᾰ́γεσθε προσᾰγέσθων
active middle/passive
infinitive προσᾰ́γειν προσᾰ́γεσθαι
participle m προσᾰ́γων προσᾰγόμενος
f προσᾰ́γουσᾰ προσᾰγομένη
n προσᾰ́γον προσᾰγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πρόσηγον, προσηγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πρόσηγον πρόσηγες πρόσηγε(ν) προσήγετον προσηγέτην προσήγομεν προσήγετε πρόσηγον
middle/
passive 		indicative προσηγόμην προσήγου προσήγετο προσήγεσθον προσηγέσθην προσηγόμεθᾰ προσήγεσθε προσήγοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προσᾰ́ξω, προσᾰ́ξομαι, προσᾰχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσᾰ́ξω προσᾰ́ξεις προσᾰ́ξει προσᾰ́ξετον προσᾰ́ξετον προσᾰ́ξομεν προσᾰ́ξετε προσᾰ́ξουσῐ(ν)
optative προσᾰ́ξοιμῐ προσᾰ́ξοις προσᾰ́ξοι προσᾰ́ξοιτον προσᾰξοίτην προσᾰ́ξοιμεν προσᾰ́ξοιτε προσᾰ́ξοιεν
middle indicative προσᾰ́ξομαι προσᾰ́ξῃ,
προσᾰ́ξει 		προσᾰ́ξεται προσᾰ́ξεσθον προσᾰ́ξεσθον προσᾰξόμεθᾰ προσᾰ́ξεσθε προσᾰ́ξονται
optative προσᾰξοίμην προσᾰ́ξοιο προσᾰ́ξοιτο προσᾰ́ξοισθον προσᾰξοίσθην προσᾰξοίμεθᾰ προσᾰ́ξοισθε προσᾰ́ξοιντο
passive indicative προσᾰχθήσομαι προσᾰχθήσῃ προσᾰχθήσεται προσᾰχθήσεσθον προσᾰχθήσεσθον προσᾰχθησόμεθᾰ προσᾰχθήσεσθε προσᾰχθήσονται
optative προσᾰχθησοίμην προσᾰχθήσοιο προσᾰχθήσοιτο προσᾰχθήσοισθον προσᾰχθησοίσθην προσᾰχθησοίμεθᾰ προσᾰχθήσοισθε προσᾰχθήσοιντο
active middle passive
infinitive προσᾰ́ξειν προσᾰ́ξεσθαι προσᾰχθήσεσθαι
participle m προσᾰ́ξων προσᾰξόμενος προσᾰχθησόμενος
f προσᾰ́ξουσᾰ προσᾰξομένη προσᾰχθησομένη
n προσᾰ́ξον προσᾰξόμενον προσᾰχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προσῆξᾰ, προσηξᾰ́μην, προσήχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσῆξᾰ προσῆξᾰς προσῆξε(ν) προσήξᾰτον προσηξᾰ́την προσήξᾰμεν προσήξᾰτε προσῆξᾰν
subjunctive προσᾰ́ξω προσᾰ́ξῃς προσᾰ́ξῃ προσᾰ́ξητον προσᾰ́ξητον προσᾰ́ξωμεν προσᾰ́ξητε προσᾰ́ξωσῐ(ν)
optative προσᾰ́ξαιμῐ προσᾰ́ξειᾰς,
προσᾰ́ξαις 		προσᾰ́ξειε(ν),
προσᾰ́ξαι 		προσᾰ́ξαιτον προσᾰξαίτην προσᾰ́ξαιμεν προσᾰ́ξαιτε προσᾰ́ξειᾰν,
προσᾰ́ξαιεν
imperative   πρόσᾰξον προσᾰξᾰ́τω προσᾰ́ξᾰτον προσᾰξᾰ́των   προσᾰ́ξᾰτε προσᾰξᾰ́ντων
middle indicative προσηξᾰ́μην προσήξω προσήξᾰτο προσήξᾰσθον προσηξᾰ́σθην προσηξᾰ́μεθᾰ προσήξᾰσθε προσήξᾰντο
subjunctive προσᾰ́ξωμαι προσᾰ́ξῃ προσᾰ́ξηται προσᾰ́ξησθον προσᾰ́ξησθον προσᾰξώμεθᾰ προσᾰ́ξησθε προσᾰ́ξωνται
optative προσᾰξαίμην προσᾰ́ξαιο προσᾰ́ξαιτο προσᾰ́ξαισθον προσᾰξαίσθην προσᾰξαίμεθᾰ προσᾰ́ξαισθε προσᾰ́ξαιντο
imperative   πρόσᾰξαι προσᾰξᾰ́σθω προσᾰ́ξᾰσθον προσᾰξᾰ́σθων   προσᾰ́ξᾰσθε προσᾰξᾰ́σθων
passive indicative προσήχθην προσήχθης προσήχθη προσήχθητον προσηχθήτην προσήχθημεν προσήχθητε προσήχθησᾰν
subjunctive προσᾰχθῶ προσᾰχθῇς προσᾰχθῇ προσᾰχθῆτον προσᾰχθῆτον προσᾰχθῶμεν προσᾰχθῆτε προσᾰχθῶσῐ(ν)
optative προσᾰχθείην προσᾰχθείης προσᾰχθείη προσᾰχθεῖτον,
προσᾰχθείητον 		προσᾰχθείτην,
προσᾰχθειήτην 		προσᾰχθεῖμεν,
προσᾰχθείημεν 		προσᾰχθεῖτε,
προσᾰχθείητε 		προσᾰχθεῖεν,
προσᾰχθείησᾰν
imperative   προσᾰ́χθητῐ προσᾰχθήτω προσᾰ́χθητον προσᾰχθήτων   προσᾰ́χθητε προσᾰχθέντων
active middle passive
infinitive προσᾰ́ξαι προσᾰ́ξᾰσθαι προσᾰχθῆναι
participle m προσᾰ́ξᾱς προσᾰξᾰ́μενος προσᾰχθείς
f προσᾰ́ξᾱσᾰ προσᾰξᾰμένη προσᾰχθεῖσᾰ
n προσᾰ́ξᾰν προσᾰξᾰ́μενον προσᾰχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προσήγᾰγον, προσηγᾰγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσήγᾰγον προσήγᾰγες προσήγᾰγε(ν) προσηγᾰ́γετον προσηγᾰγέτην προσηγᾰ́γομεν προσηγᾰ́γετε προσήγᾰγον
subjunctive προσᾰγᾰ́γω προσᾰγᾰ́γῃς προσᾰγᾰ́γῃ προσᾰγᾰ́γητον προσᾰγᾰ́γητον προσᾰγᾰ́γωμεν προσᾰγᾰ́γητε προσᾰγᾰ́γωσῐ(ν)
optative προσᾰγᾰ́γοιμῐ προσᾰγᾰ́γοις προσᾰγᾰ́γοι προσᾰγᾰ́γοιτον προσᾰγᾰγοίτην προσᾰγᾰ́γοιμεν προσᾰγᾰ́γοιτε προσᾰγᾰ́γοιεν
imperative   προσᾰ́γᾰγε προσᾰγᾰγέτω προσᾰγᾰ́γετον προσᾰγᾰγέτων   προσᾰγᾰ́γετε προσᾰγᾰγόντων
middle indicative προσηγᾰγόμην προσηγᾰ́γου προσηγᾰ́γετο προσηγᾰ́γεσθον προσηγᾰγέσθην προσηγᾰγόμεθᾰ προσηγᾰ́γεσθε προσηγᾰ́γοντο
subjunctive προσᾰγᾰ́γωμαι προσᾰγᾰ́γῃ προσᾰγᾰ́γηται προσᾰγᾰ́γησθον προσᾰγᾰ́γησθον προσᾰγᾰγώμεθᾰ προσᾰγᾰ́γησθε προσᾰγᾰ́γωνται
optative προσᾰγᾰγοίμην προσᾰγᾰ́γοιο προσᾰγᾰ́γοιτο προσᾰγᾰ́γοισθον προσᾰγᾰγοίσθην προσᾰγᾰγοίμεθᾰ προσᾰγᾰ́γοισθε προσᾰγᾰ́γοιντο
imperative   προσᾰγᾰγοῦ προσᾰγᾰγέσθω προσᾰγᾰ́γεσθον προσᾰγᾰγέσθων   προσᾰγᾰ́γεσθε προσᾰγᾰγέσθων
active middle
infinitive προσᾰγᾰγεῖν προσᾰγᾰγέσθαι
participle m προσᾰγᾰγών προσᾰγᾰγόμενος
f προσᾰγᾰγοῦσᾰ προσᾰγᾰγομένη
n προσᾰγᾰγόν προσᾰγᾰγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προσῆχᾰ, προσῆγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσῆχᾰ προσῆχᾰς προσῆχε(ν) προσήχᾰτον προσήχᾰτον προσήχᾰμεν προσήχᾰτε προσήχᾱσῐ(ν)
subjunctive προσήχω προσήχῃς προσήχῃ προσήχητον προσήχητον προσήχωμεν προσήχητε προσήχωσῐ(ν)
optative προσήχοιμῐ,
προσηχοίην 		προσήχοις,
προσηχοίης 		προσήχοι,
προσηχοίη 		προσήχοιτον προσηχοίτην προσήχοιμεν προσήχοιτε προσήχοιεν
imperative   προσῆχε προσηχέτω προσήχετον προσηχέτων   προσήχετε προσηχόντων
middle indicative προσῆγμαι προσῆξαι προσῆκται προσῆχθον προσῆχθον προσήγμεθᾰ προσῆχθε προσήγᾰται
subjunctive προσηγμένος ὦ προσηγμένος ᾖς προσηγμένος ᾖ προσηγμένω ἦτον προσηγμένω ἦτον προσηγμένοι ὦμεν προσηγμένοι ἦτε προσηγμένοι ὦσῐ(ν)
optative προσηγμένος εἴην προσηγμένος εἴης προσηγμένος εἴη προσηγμένω εἴητον/εἶτον προσηγμένω εἰήτην/εἴτην προσηγμένοι εἴημεν/εἶμεν προσηγμένοι εἴητε/εἶτε προσηγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   προσῆξο προσήχθω προσῆχθον προσήχθων   προσῆχθε προσήχθων
active
infinitive προσηχέναι προσῆχθαι
participle m προσηχώς προσηγμένος
f προσηχυῖᾰ προσηγμένη
n προσηχός προσηγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • → Old Armenian: առբերեմ (aṙberem) (calque)

Further reading
Wikious
Boobota
Sagapedia