σεσημασμένος • (sesēmasménos) m (feminine σεσημᾰσμένη, neuter σεσημᾰσμένον); first/second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | σεσημᾰσμένος sesēmăsménos |
σεσημᾰσμένη sesēmăsménē |
σεσημᾰσμένον sesēmăsménon |
σεσημᾰσμένω sesēmăsménō |
σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā |
σεσημᾰσμένω sesēmăsménō |
σεσημᾰσμένοι sesēmăsménoi |
σεσημᾰσμέναι sesēmăsménai |
σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă | |||||
| Genitive | σεσημᾰσμένου sesēmăsménou |
σεσημᾰσμένης sesēmăsménēs |
σεσημᾰσμένου sesēmăsménou |
σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin |
σεσημᾰσμέναιν sesēmăsménain |
σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin |
σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn |
σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn |
σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn | |||||
| Dative | σεσημᾰσμένῳ sesēmăsménōi |
σεσημᾰσμένῃ sesēmăsménēi |
σεσημᾰσμένῳ sesēmăsménōi |
σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin |
σεσημᾰσμέναιν sesēmăsménain |
σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin |
σεσημᾰσμένοις sesēmăsménois |
σεσημᾰσμέναις sesēmăsménais |
σεσημᾰσμένοις sesēmăsménois | |||||
| Accusative | σεσημᾰσμένον sesēmăsménon |
σεσημᾰσμένην sesēmăsménēn |
σεσημᾰσμένον sesēmăsménon |
σεσημᾰσμένω sesēmăsménō |
σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā |
σεσημᾰσμένω sesēmăsménō |
σεσημᾰσμένους sesēmăsménous |
σεσημᾰσμένᾱς sesēmăsménās |
σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă | |||||
| Vocative | σεσημᾰσμένε sesēmăsméne |
σεσημᾰσμένη sesēmăsménē |
σεσημᾰσμένον sesēmăsménon |
σεσημᾰσμένω sesēmăsménō |
σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā |
σεσημᾰσμένω sesēmăsménō |
σεσημᾰσμένοι sesēmăsménoi |
σεσημᾰσμέναι sesēmăsménai |
σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| σεσημᾰσμένως sesēmăsménōs |
— | — | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Learnedly, from Ancient Greek σεσημᾰσμένος (sesēmăsménos). Formal perfect participle of σημαίνομαι (simaínomai), passive voice of σημαίνω (simaíno, “signify”). It retains the ancient reduplication σε-σ...-. Semantic loan from French marqué.[1]
σεσημασμένος • (sesimasménos) m (feminine σεσημασμένη, neuter σεσημασμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | σεσημασμένος (sesimasménos) | σεσημασμένη (sesimasméni) | σεσημασμένο (sesimasméno) | σεσημασμένοι (sesimasménoi) | σεσημασμένες (sesimasménes) | σεσημασμένα (sesimasména) | |
| genitive | σεσημασμένου (sesimasménou) | σεσημασμένης (sesimasménis) | σεσημασμένου (sesimasménou) | σεσημασμένων (sesimasménon) | σεσημασμένων (sesimasménon) | σεσημασμένων (sesimasménon) | |
| accusative | σεσημασμένο (sesimasméno) | σεσημασμένη (sesimasméni) | σεσημασμένο (sesimasméno) | σεσημασμένους (sesimasménous) | σεσημασμένες (sesimasménes) | σεσημασμένα (sesimasména) | |
| vocative | σεσημασμένε (sesimasméne) | σεσημασμένη (sesimasméni) | σεσημασμένο (sesimasméno) | σεσημασμένοι (sesimasménoi) | σεσημασμένες (sesimasménes) | σεσημασμένα (sesimasména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σεσημασμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σεσημασμένος, etc.)