συγχρονίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word συγχρονίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word συγχρονίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say συγχρονίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word συγχρονίζω you have here. The definition of the word συγχρονίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofσυγχρονίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From σῠ́γχρονος (súnkhronos) +‎ -ῐ́ζω (-ízō).

Pronunciation

 

Verb

σῠγχρονῐ́ζω • (sunkhronízō)

  1. take the same time

Inflection

   Present: σῠγχρονῐ́ζω, σῠγχρονῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠγχρονῐ́ζω σῠγχρονῐ́ζεις σῠγχρονῐ́ζει σῠγχρονῐ́ζετον σῠγχρονῐ́ζετον σῠγχρονῐ́ζομεν σῠγχρονῐ́ζετε σῠγχρονῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive σῠγχρονῐ́ζω σῠγχρονῐ́ζῃς σῠγχρονῐ́ζῃ σῠγχρονῐ́ζητον σῠγχρονῐ́ζητον σῠγχρονῐ́ζωμεν σῠγχρονῐ́ζητε σῠγχρονῐ́ζωσῐ(ν)
optative σῠγχρονῐ́ζοιμῐ σῠγχρονῐ́ζοις σῠγχρονῐ́ζοι σῠγχρονῐ́ζοιτον σῠγχρονῐζοίτην σῠγχρονῐ́ζοιμεν σῠγχρονῐ́ζοιτε σῠγχρονῐ́ζοιεν
imperative   σῠγχρόνῐζε σῠγχρονῐζέτω σῠγχρονῐ́ζετον σῠγχρονῐζέτων   σῠγχρονῐ́ζετε σῠγχρονῐζόντων
middle/
passive 		indicative σῠγχρονῐ́ζομαι σῠγχρονῐ́ζῃ,
σῠγχρονῐ́ζει 		σῠγχρονῐ́ζεται σῠγχρονῐ́ζεσθον σῠγχρονῐ́ζεσθον σῠγχρονῐζόμεθᾰ σῠγχρονῐ́ζεσθε σῠγχρονῐ́ζονται
subjunctive σῠγχρονῐ́ζωμαι σῠγχρονῐ́ζῃ σῠγχρονῐ́ζηται σῠγχρονῐ́ζησθον σῠγχρονῐ́ζησθον σῠγχρονῐζώμεθᾰ σῠγχρονῐ́ζησθε σῠγχρονῐ́ζωνται
optative σῠγχρονῐζοίμην σῠγχρονῐ́ζοιο σῠγχρονῐ́ζοιτο σῠγχρονῐ́ζοισθον σῠγχρονῐζοίσθην σῠγχρονῐζοίμεθᾰ σῠγχρονῐ́ζοισθε σῠγχρονῐ́ζοιντο
imperative   σῠγχρονῐ́ζου σῠγχρονῐζέσθω σῠγχρονῐ́ζεσθον σῠγχρονῐζέσθων   σῠγχρονῐ́ζεσθε σῠγχρονῐζέσθων
active middle/passive
infinitive σῠγχρονῐ́ζειν σῠγχρονῐ́ζεσθαι
participle m σῠγχρονῐ́ζων σῠγχρονῐζόμενος
f σῠγχρονῐ́ζουσᾰ σῠγχρονῐζομένη
n σῠγχρονῐ́ζον σῠγχρονῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: σῠνεχρόνῐζον, σῠνεχρονῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνεχρόνῐζον σῠνεχρόνῐζες σῠνεχρόνῐζε(ν) σῠνεχρονῐ́ζετον σῠνεχρονῐζέτην σῠνεχρονῐ́ζομεν σῠνεχρονῐ́ζετε σῠνεχρόνῐζον
middle/
passive 		indicative σῠνεχρονῐζόμην σῠνεχρονῐ́ζου σῠνεχρονῐ́ζετο σῠνεχρονῐ́ζεσθον σῠνεχρονῐζέσθην σῠνεχρονῐζόμεθᾰ σῠνεχρονῐ́ζεσθε σῠνεχρονῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σῠγχρονῐέω, σῠγχρονῐέομαι, σῠγχρονῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠγχρονῐέω σῠγχρονῐέεις σῠγχρονῐέει σῠγχρονῐέετον σῠγχρονῐέετον σῠγχρονῐέομεν σῠγχρονῐέετε σῠγχρονῐέουσῐ(ν)
optative σῠγχρονῐέοιμῐ σῠγχρονῐέοις σῠγχρονῐέοι σῠγχρονῐέοιτον σῠγχρονῐεοίτην σῠγχρονῐέοιμεν σῠγχρονῐέοιτε σῠγχρονῐέοιεν
middle indicative σῠγχρονῐέομαι σῠγχρονῐέῃ,
σῠγχρονῐέει 		σῠγχρονῐέεται σῠγχρονῐέεσθον σῠγχρονῐέεσθον σῠγχρονῐεόμεθᾰ σῠγχρονῐέεσθε σῠγχρονῐέονται
optative σῠγχρονῐεοίμην σῠγχρονῐέοιο σῠγχρονῐέοιτο σῠγχρονῐέοισθον σῠγχρονῐεοίσθην σῠγχρονῐεοίμεθᾰ σῠγχρονῐέοισθε σῠγχρονῐέοιντο
passive indicative σῠγχρονῐσθήσομαι σῠγχρονῐσθήσῃ σῠγχρονῐσθήσεται σῠγχρονῐσθήσεσθον σῠγχρονῐσθήσεσθον σῠγχρονῐσθησόμεθᾰ σῠγχρονῐσθήσεσθε σῠγχρονῐσθήσονται
optative σῠγχρονῐσθησοίμην σῠγχρονῐσθήσοιο σῠγχρονῐσθήσοιτο σῠγχρονῐσθήσοισθον σῠγχρονῐσθησοίσθην σῠγχρονῐσθησοίμεθᾰ σῠγχρονῐσθήσοισθε σῠγχρονῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive σῠγχρονῐέειν σῠγχρονῐέεσθαι σῠγχρονῐσθήσεσθαι
participle m σῠγχρονῐέων σῠγχρονῐεόμενος σῠγχρονῐσθησόμενος
f σῠγχρονῐέουσᾰ σῠγχρονῐεομένη σῠγχρονῐσθησομένη
n σῠγχρονῐέον σῠγχρονῐεόμενον σῠγχρονῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σῠγχρονῐῶ, σῠγχρονῐοῦμαι, σῠγχρονῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠγχρονῐῶ σῠγχρονῐεῖς σῠγχρονῐεῖ σῠγχρονῐεῖτον σῠγχρονῐεῖτον σῠγχρονῐοῦμεν σῠγχρονῐεῖτε σῠγχρονῐοῦσῐ(ν)
optative σῠγχρονῐοίην,
σῠγχρονῐοῖμῐ 		σῠγχρονῐοίης,
σῠγχρονῐοῖς 		σῠγχρονῐοίη,
σῠγχρονῐοῖ 		σῠγχρονῐοῖτον,
σῠγχρονῐοίητον 		σῠγχρονῐοίτην,
σῠγχρονῐοιήτην 		σῠγχρονῐοῖμεν,
σῠγχρονῐοίημεν 		σῠγχρονῐοῖτε,
σῠγχρονῐοίητε 		σῠγχρονῐοῖεν,
σῠγχρονῐοίησᾰν
middle indicative σῠγχρονῐοῦμαι σῠγχρονῐῇ σῠγχρονῐεῖται σῠγχρονῐεῖσθον σῠγχρονῐεῖσθον σῠγχρονῐούμεθᾰ σῠγχρονῐεῖσθε σῠγχρονῐοῦνται
optative σῠγχρονῐοίμην σῠγχρονῐοῖο σῠγχρονῐοῖτο σῠγχρονῐοῖσθον σῠγχρονῐοίσθην σῠγχρονῐοίμεθᾰ σῠγχρονῐοῖσθε σῠγχρονῐοῖντο
passive indicative σῠγχρονῐσθήσομαι σῠγχρονῐσθήσῃ σῠγχρονῐσθήσεται σῠγχρονῐσθήσεσθον σῠγχρονῐσθήσεσθον σῠγχρονῐσθησόμεθᾰ σῠγχρονῐσθήσεσθε σῠγχρονῐσθήσονται
optative σῠγχρονῐσθησοίμην σῠγχρονῐσθήσοιο σῠγχρονῐσθήσοιτο σῠγχρονῐσθήσοισθον σῠγχρονῐσθησοίσθην σῠγχρονῐσθησοίμεθᾰ σῠγχρονῐσθήσοισθε σῠγχρονῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive σῠγχρονῐεῖν σῠγχρονῐεῖσθαι σῠγχρονῐσθήσεσθαι
participle m σῠγχρονῐῶν σῠγχρονῐούμενος σῠγχρονῐσθησόμενος
f σῠγχρονῐοῦσᾰ σῠγχρονῐουμένη σῠγχρονῐσθησομένη
n σῠγχρονῐοῦν σῠγχρονῐούμενον σῠγχρονῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: σῠνεχρόνῐσᾰ, σῠνεχρονῐσᾰ́μην, σῠνεχρονῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνεχρόνῐσᾰ σῠνεχρόνῐσᾰς σῠνεχρόνῐσε(ν) σῠνεχρονῐ́σᾰτον σῠνεχρονῐσᾰ́την σῠνεχρονῐ́σᾰμεν σῠνεχρονῐ́σᾰτε σῠνεχρόνῐσᾰν
subjunctive σῠγχρονῐ́σω σῠγχρονῐ́σῃς σῠγχρονῐ́σῃ σῠγχρονῐ́σητον σῠγχρονῐ́σητον σῠγχρονῐ́σωμεν σῠγχρονῐ́σητε σῠγχρονῐ́σωσῐ(ν)
optative σῠγχρονῐ́σαιμῐ σῠγχρονῐ́σειᾰς,
σῠγχρονῐ́σαις 		σῠγχρονῐ́σειε(ν),
σῠγχρονῐ́σαι 		σῠγχρονῐ́σαιτον σῠγχρονῐσαίτην σῠγχρονῐ́σαιμεν σῠγχρονῐ́σαιτε σῠγχρονῐ́σειᾰν,
σῠγχρονῐ́σαιεν
imperative   σῠγχρόνῐσον σῠγχρονῐσᾰ́τω σῠγχρονῐ́σᾰτον σῠγχρονῐσᾰ́των   σῠγχρονῐ́σᾰτε σῠγχρονῐσᾰ́ντων
middle indicative σῠνεχρονῐσᾰ́μην σῠνεχρονῐ́σω σῠνεχρονῐ́σᾰτο σῠνεχρονῐ́σᾰσθον σῠνεχρονῐσᾰ́σθην σῠνεχρονῐσᾰ́μεθᾰ σῠνεχρονῐ́σᾰσθε σῠνεχρονῐ́σᾰντο
subjunctive σῠγχρονῐ́σωμαι σῠγχρονῐ́σῃ σῠγχρονῐ́σηται σῠγχρονῐ́σησθον σῠγχρονῐ́σησθον σῠγχρονῐσώμεθᾰ σῠγχρονῐ́σησθε σῠγχρονῐ́σωνται
optative σῠγχρονῐσαίμην σῠγχρονῐ́σαιο σῠγχρονῐ́σαιτο σῠγχρονῐ́σαισθον σῠγχρονῐσαίσθην σῠγχρονῐσαίμεθᾰ σῠγχρονῐ́σαισθε σῠγχρονῐ́σαιντο
imperative   σῠγχρόνῐσαι σῠγχρονῐσᾰ́σθω σῠγχρονῐ́σᾰσθον σῠγχρονῐσᾰ́σθων   σῠγχρονῐ́σᾰσθε σῠγχρονῐσᾰ́σθων
passive indicative σῠνεχρονῐ́σθην σῠνεχρονῐ́σθης σῠνεχρονῐ́σθη σῠνεχρονῐ́σθητον σῠνεχρονῐσθήτην σῠνεχρονῐ́σθημεν σῠνεχρονῐ́σθητε σῠνεχρονῐ́σθησᾰν
subjunctive σῠγχρονῐσθῶ σῠγχρονῐσθῇς σῠγχρονῐσθῇ σῠγχρονῐσθῆτον σῠγχρονῐσθῆτον σῠγχρονῐσθῶμεν σῠγχρονῐσθῆτε σῠγχρονῐσθῶσῐ(ν)
optative σῠγχρονῐσθείην σῠγχρονῐσθείης σῠγχρονῐσθείη σῠγχρονῐσθεῖτον,
σῠγχρονῐσθείητον 		σῠγχρονῐσθείτην,
σῠγχρονῐσθειήτην 		σῠγχρονῐσθεῖμεν,
σῠγχρονῐσθείημεν 		σῠγχρονῐσθεῖτε,
σῠγχρονῐσθείητε 		σῠγχρονῐσθεῖεν,
σῠγχρονῐσθείησᾰν
imperative   σῠγχρονῐ́σθητῐ σῠγχρονῐσθήτω σῠγχρονῐ́σθητον σῠγχρονῐσθήτων   σῠγχρονῐ́σθητε σῠγχρονῐσθέντων
active middle passive
infinitive σῠγχρονῐ́σαι σῠγχρονῐ́σᾰσθαι σῠγχρονῐσθῆναι
participle m σῠγχρονῐ́σᾱς σῠγχρονῐσᾰ́μενος σῠγχρονῐσθείς
f σῠγχρονῐ́σᾱσᾰ σῠγχρονῐσᾰμένη σῠγχρονῐσθεῖσᾰ
n σῠγχρονῐ́σᾰν σῠγχρονῐσᾰ́μενον σῠγχρονῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: σῠνεχρόνῐκᾰ, σῠνεχρόνῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνεχρόνῐκᾰ σῠνεχρόνῐκᾰς σῠνεχρόνῐκε(ν) σῠνεχρονῐ́κᾰτον σῠνεχρονῐ́κᾰτον σῠνεχρονῐ́κᾰμεν σῠνεχρονῐ́κᾰτε σῠνεχρονῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive σῠνεχρονῐ́κω σῠνεχρονῐ́κῃς σῠνεχρονῐ́κῃ σῠνεχρονῐ́κητον σῠνεχρονῐ́κητον σῠνεχρονῐ́κωμεν σῠνεχρονῐ́κητε σῠνεχρονῐ́κωσῐ(ν)
optative σῠνεχρονῐ́κοιμῐ,
σῠνεχρονῐκοίην 		σῠνεχρονῐ́κοις,
σῠνεχρονῐκοίης 		σῠνεχρονῐ́κοι,
σῠνεχρονῐκοίη 		σῠνεχρονῐ́κοιτον σῠνεχρονῐκοίτην σῠνεχρονῐ́κοιμεν σῠνεχρονῐ́κοιτε σῠνεχρονῐ́κοιεν
imperative   σῠνεχρόνῐκε σῠνεχρονῐκέτω σῠνεχρονῐ́κετον σῠνεχρονῐκέτων   σῠνεχρονῐ́κετε σῠνεχρονῐκόντων
middle/
passive 		indicative σῠνεχρόνῐσμαι σῠνεχρόνῐσαι σῠνεχρόνῐσται σῠνεχρόνῐσθον σῠνεχρόνῐσθον σῠνεχρονῐ́σμεθᾰ σῠνεχρόνῐσθε σῠνεχρονῐ́δᾰται
subjunctive σῠνεχρονῐσμένος ὦ σῠνεχρονῐσμένος ᾖς σῠνεχρονῐσμένος ᾖ σῠνεχρονῐσμένω ἦτον σῠνεχρονῐσμένω ἦτον σῠνεχρονῐσμένοι ὦμεν σῠνεχρονῐσμένοι ἦτε σῠνεχρονῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative σῠνεχρονῐσμένος εἴην σῠνεχρονῐσμένος εἴης σῠνεχρονῐσμένος εἴη σῠνεχρονῐσμένω εἴητον/εἶτον σῠνεχρονῐσμένω εἰήτην/εἴτην σῠνεχρονῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν σῠνεχρονῐσμένοι εἴητε/εἶτε σῠνεχρονῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   σῠνεχρόνῐσο σῠνεχρονῐ́σθω σῠνεχρόνῐσθον σῠνεχρονῐ́σθων   σῠνεχρόνῐσθε σῠνεχρονῐ́σθων
active middle/passive
infinitive σῠνεχρονῐκέναι σῠνεχρονῐ́σθαι
participle m σῠνεχρονῐκώς σῠνεχρονῐσμένος
f σῠνεχρονῐκυῖᾰ σῠνεχρονῐσμένη
n σῠνεχρονῐκός σῠνεχρονῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: σῠνεχρονῐ́κειν, σῠνεχρονῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνεχρονῐ́κειν,
σῠνεχρονῐ́κη 		σῠνεχρονῐ́κεις,
σῠνεχρονῐ́κης 		σῠνεχρονῐ́κει(ν) σῠνεχρονῐ́κετον σῠνεχρονῐκέτην σῠνεχρονῐ́κεμεν σῠνεχρονῐ́κετε σῠνεχρονῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative σῠνεχρονῐ́σμην σῠνεχρόνῐσο σῠνεχρόνῐστο σῠνεχρόνῐσθον σῠνεχρονῐ́σθην σῠνεχρονῐ́σμεθᾰ σῠνεχρόνῐσθε σῠνεχρονῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • → English: synchronize
  • →⇒ Finnish: synkronisoida

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek συγχρονίζω (sunkhronízō), from σύγχρονος (súnkhronos), from συν- (sun-) + χρόνος (khrónos).

Verb

συγχρονίζω • (synchronízo) (past συγχρόνισα, passive συγχρονίζομαι)

  1. to synchronise (UK), synchronize (US)
  2. to modernise

Conjugation

συγχρονίζω   συγχρονίζομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg συγχρονίζω συγχρονίσω συγχρονίζομαι συγχρονιστώ
2 sg συγχρονίζεις συγχρονίσεις συγχρονίζεσαι συγχρονιστείς
3 sg συγχρονίζει συγχρονίσει συγχρονίζεται συγχρονιστεί
1 pl συγχρονίζουμε, [‑ομε] συγχρονίσουμε, [‑ομε] συγχρονιζόμαστε συγχρονιστούμε
2 pl συγχρονίζετε συγχρονίσετε συγχρονίζεστε, συγχρονιζόσαστε συγχρονιστείτε
3 pl συγχρονίζουν(ε) συγχρονίσουν(ε) συγχρονίζονται συγχρονιστούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg συγχρόνιζα συγχρόνισα συγχρονιζόμουν(α) συγχρονίστηκα
2 sg συγχρόνιζες συγχρόνισες συγχρονιζόσουν(α) συγχρονίστηκες
3 sg συγχρόνιζε συγχρόνισε συγχρονιζόταν(ε) συγχρονίστηκε
1 pl συγχρονίζαμε συγχρονίσαμε συγχρονιζόμασταν, (‑όμαστε) συγχρονιστήκαμε
2 pl συγχρονίζατε συγχρονίσατε συγχρονιζόσασταν, (‑όσαστε) συγχρονιστήκατε
3 pl συγχρόνιζαν, συγχρονίζαν(ε) συγχρόνισαν, συγχρονίσαν(ε) συγχρονίζονταν, (συγχρονιζόντουσαν) συγχρονίστηκαν, συγχρονιστήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα συγχρονίζω ➤ θα συγχρονίσω ➤ θα συγχρονίζομαι ➤ θα συγχρονιστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα συγχρονίζεις, … θα συγχρονίσεις, … θα συγχρονίζεσαι, … θα συγχρονιστείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … συγχρονίσει
  έχω, έχεις, … συγχρονισμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … συγχρονιστεί
  είμαι, είσαι, … συγχρονισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … συγχρονίσει
  είχα, είχες, … συγχρονισμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … συγχρονιστεί
  ήμουν, ήσουν, … συγχρονισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … συγχρονίσει
  θα έχω, θα έχεις, … συγχρονισμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … συγχρονιστεί
  θα είμαι, θα είσαι, … συγχρονισμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg συγχρόνιζε συγχρόνισε — συγχρονίσου
2 pl συγχρονίζετε συγχρονίστε συγχρονίζεστε συγχρονιστείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ συγχρονίζοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας συγχρονίσει ➤ συγχρονισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ συγχρονίσει συγχρονιστεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

Wikious
Boobota
Sagapedia