From συνήθης (sunḗthēs) + -ια (-ia).
σῠνήθειᾰ • (sunḗtheia) f (genitive σῠνηθίᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ σῠνήθειᾰ hē sunḗtheia |
τὼ σῠνηθείᾱ tṑ sunētheíā |
αἱ σῠνήθειαι hai sunḗtheiai | ||||||||||
Genitive | τῆς σῠνηθείᾱς tês sunētheíās |
τοῖν σῠνηθείαιν toîn sunētheíain |
τῶν σῠνηθειῶν tôn sunētheiôn | ||||||||||
Dative | τῇ σῠνηθείᾳ têi sunētheíāi |
τοῖν σῠνηθείαιν toîn sunētheíain |
ταῖς σῠνηθείαις taîs sunētheíais | ||||||||||
Accusative | τὴν σῠνήθειᾰν tḕn sunḗtheian |
τὼ σῠνηθείᾱ tṑ sunētheíā |
τᾱ̀ς σῠνηθείᾱς tā̀s sunētheíās | ||||||||||
Vocative | σῠνήθειᾰ sunḗtheia |
σῠνηθείᾱ sunētheíā |
σῠνήθειαι sunḗtheiai | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek συνήθεια (sunḗtheia).
συνήθεια • (synítheia) f (plural συνήθειες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | συνήθεια (synítheia) | συνήθειες (synítheies) |
genitive | συνήθειας (synítheias) | συνηθειών (synitheión) |
accusative | συνήθεια (synítheia) | συνήθειες (synítheies) |
vocative | συνήθεια (synítheia) | συνήθειες (synítheies) |