τέρην

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ter- (“soft, tender, young”), the same root of Latin tener (“soft, tender”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /té.rɛːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈte.re̝n/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈte.rin/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈte.rin/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈte.rin/

Adjective

τέρην • (térēn) m (feminine τέρεινᾰ, neuter τέρεν); first/third declension (Homeric)

(Homeric) soft, delicate, gentle

Declension

First and third declension of τέρην; τέρεινᾰ; τέρεν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τέρην térēn	τέρεινᾰ téreină	τέρεν téren	τέρενε térene	τερείνᾱ tereínā	τέρενε térene	τέρενες térenes	τέρειναι téreinai	τέρενᾰ térenă
Genitive	τέρενος térenos	τερείνης tereínēs	τέρενος térenos	τερένοιν terénoin	τερείναιν tereínain	τερένοιν terénoin	τερένων terénōn	τερεινῶν tereinôn	τερένων terénōn
Dative	τέρενῐ térenĭ	τερείνῃ tereínēi	τέρενῐ térenĭ	τερένοιν terénoin	τερείναιν tereínain	τερένοιν terénoin	τέρεσῐ / τέρεσῐν téresĭ(n)	τερείναις tereínais	τέρεσῐ / τέρεσῐν téresĭ(n)
Accusative	τέρενᾰ térenă	τέρεινᾰν téreinăn	τέρεν téren	τέρενε térene	τερείνᾱ tereínā	τέρενε térene	τέρενᾰς térenăs	τερείνᾱς tereínās	τέρενᾰ térenă
Vocative	τέρεν téren	τέρεινᾰ téreină	τέρεν téren	τέρενε térene	τερείνᾱ tereínā	τέρενε térene	τέρενες térenes	τέρειναι téreinai	τέρενᾰ térenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τερένως terénōs			τερέντερος terénteros			τερέντᾰτος teréntătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

τερενόχρως (terenókhrōs)

τέρην

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Derived terms

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia