From τελευτή (teleutḗ, “end”) + -ιος (-ios).
τελευταῖος • (teleutaîos) m (feminine τελευταίᾱ, neuter τελευταῖον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | τελευταῖος teleutaîos |
τελευταίᾱ teleutaíā |
τελευταῖον teleutaîon |
τελευταίω teleutaíō |
τελευταίᾱ teleutaíā |
τελευταίω teleutaíō |
τελευταῖοι teleutaîoi |
τελευταῖαι teleutaîai |
τελευταῖᾰ teleutaîa | |||||
Genitive | τελευταίου teleutaíou |
τελευταίᾱς teleutaíās |
τελευταίου teleutaíou |
τελευταίοιν teleutaíoin |
τελευταίαιν teleutaíain |
τελευταίοιν teleutaíoin |
τελευταίων teleutaíōn |
τελευταίων teleutaíōn |
τελευταίων teleutaíōn | |||||
Dative | τελευταίῳ teleutaíōi |
τελευταίᾳ teleutaíāi |
τελευταίῳ teleutaíōi |
τελευταίοιν teleutaíoin |
τελευταίαιν teleutaíain |
τελευταίοιν teleutaíoin |
τελευταίοις teleutaíois |
τελευταίαις teleutaíais |
τελευταίοις teleutaíois | |||||
Accusative | τελευταῖον teleutaîon |
τελευταίᾱν teleutaíān |
τελευταῖον teleutaîon |
τελευταίω teleutaíō |
τελευταίᾱ teleutaíā |
τελευταίω teleutaíō |
τελευταίους teleutaíous |
τελευταίᾱς teleutaíās |
τελευταῖᾰ teleutaîa | |||||
Vocative | τελευταῖε teleutaîe |
τελευταίᾱ teleutaíā |
τελευταῖον teleutaîon |
τελευταίω teleutaíō |
τελευταίᾱ teleutaíā |
τελευταίω teleutaíō |
τελευταῖοι teleutaîoi |
τελευταῖαι teleutaîai |
τελευταῖᾰ teleutaîa | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
τελευταίως teleutaíōs |
τελευταιότερος teleutaióteros |
τελευταιότᾰτος teleutaiótatos | ||||||||||||
Notes: |
|