From τέμνω (témnō, “to cut”) + -η (-ē).
τομή • (tomḗ) f (genitive τομῆς); ? declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ τομή hē tomḗ |
τὼ τομᾱ́ tṑ tomā́ |
αἱ τομαί hai tomaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς τομῆς tês tomês |
τοῖν τομαῖν toîn tomaîn |
τῶν τομῶν tôn tomôn | ||||||||||
| Dative | τῇ τομῇ têi tomêi |
τοῖν τομαῖν toîn tomaîn |
ταῖς τομαῖς taîs tomaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν τομήν tḕn tomḗn |
τὼ τομᾱ́ tṑ tomā́ |
τᾱ̀ς τομᾱ́ς tā̀s tomā́s | ||||||||||
| Vocative | τομή tomḗ |
τομᾱ́ tomā́ |
τομαί tomaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Inherited from Ancient Greek τομή (tomḗ).
τομή • (tomí) f (plural τομές)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | τομή (tomí) | τομές (tomés) |
| genitive | τομής (tomís) | τομών (tomón) |
| accusative | τομή (tomí) | τομές (tomés) |
| vocative | τομή (tomí) | τομές (tomés) |