From ψευδής (pseudḗs, “false”) + πᾰρθένος (parthénos, “virgin”).
ψευδοπᾰ́ρθενος • (pseudopárthenos) f (genitive ψευδοπᾰρθένου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ψευδοπᾰ́ρθενος hē pseudopárthenos |
τὼ ψευδοπᾰρθένω tṑ pseudoparthénō |
αἱ ψευδοπᾰ́ρθενοι hai pseudopárthenoi | ||||||||||
| Genitive | τῆς ψευδοπᾰρθένου tês pseudoparthénou |
τοῖν ψευδοπᾰρθένοιν toîn pseudoparthénoin |
τῶν ψευδοπᾰρθένων tôn pseudoparthénōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ψευδοπᾰρθένῳ têi pseudoparthénōi |
τοῖν ψευδοπᾰρθένοιν toîn pseudoparthénoin |
ταῖς ψευδοπᾰρθένοις taîs pseudoparthénois | ||||||||||
| Accusative | τὴν ψευδοπᾰ́ρθενον tḕn pseudopárthenon |
τὼ ψευδοπᾰρθένω tṑ pseudoparthénō |
τᾱ̀ς ψευδοπᾰρθένους tā̀s pseudoparthénous | ||||||||||
| Vocative | ψευδοπᾰ́ρθενε pseudopárthene |
ψευδοπᾰρθένω pseudoparthénō |
ψευδοπᾰ́ρθενοι pseudopárthenoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||