From Ancient Greek ῠ̔́στερος (hústeros, “later”), comparative form of an unattested adjective with superlative ὕστᾰτος (hústatos, “last”) from Proto-Indo-European *údteros (“higher, outer”) from *úd (“upwards, away”) which would make it cognate with English out. Doublet of στερνός (sternós) via Byzantine Greek ὑστερνός (husternós) from syncope of ὑστερινός (husterinós).
ύστερος • (ýsteros) m (feminine ύστερη, neuter ύστερο)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ύστερος • | ύστερη • | ύστερο • | ύστεροι • | ύστερες • | ύστερα • |
| genitive | ύστερου • | ύστερης • | ύστερου • | ύστερων • | ύστερων • | ύστερων • |
| accusative | ύστερο • | ύστερη • | ύστερο • | ύστερους • | ύστερες • | ύστερα • |
| vocative | ύστερε • | ύστερη • | ύστερο • | ύστεροι • | ύστερες • | ύστερα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ύστερος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ύστερος, etc.) | |||||