домогтися

Ukrainian

From до- (do-) +‎ могти́ (mohtý) +‎ -ся (-sja). Compare Belarusian дамагчы́ся (damahčýsja), Slovak domôcť sa.

домогти́ся • (domohtýsja) pf (imperfective домага́тися)

(with genitive case or infinitive) to achieve, to get, to secure (obtain after persistent pursuit)

Conjugation of домогти́ся, домогти́сь (class 8c, perfective, reflexive)

For declension of participles, see their entries. Adverbial participles are indeclinable.
perfective aspect
infinitive	домогти́ся, домогти́сь domohtýsja, domohtýsʹ
participles	present tense	past tense
active	—	—
passive	—	—
adverbial	—	домі́гшись domíhšysʹ
	present tense	future tense
1st singular я	—	доможу́ся, доможу́сь domožúsja, domožúsʹ
2nd singular ти	—	домо́жешся domóžešsja
3rd singular він / вона / воно	—	домо́жеться domóžetʹsja
1st plural ми	—	домо́жемся, домо́жемося, домо́жемось domóžemsja, domóžemosja, domóžemosʹ
2nd plural ви	—	домо́жетеся, домо́жетесь domóžetesja, domóžetesʹ
3rd plural вони	—	домо́жуться domóžutʹsja
imperative	singular	plural
first-person	—	доможі́мся, доможі́мося, доможі́мось domožímsja, domožímosja, domožímosʹ
second-person	доможи́ся, доможи́сь domožýsja, domožýsʹ	доможі́ться domožítʹsja
past tense	singular	plural ми / ви / вони
masculine я / ти / він	домі́гся domíhsja	домогли́ся, домогли́сь domohlýsja, domohlýsʹ
feminine я / ти / вона	домогла́ся, домогла́сь domohlásja, domohlásʹ
neuter воно	домогло́ся, домогло́сь domohlósja, domohlósʹ