Inherited from Old Ruthenian мни́мый (mnímyj), from Proto-Slavic *mьnimъ, the present passive participle of *mьněti. By surface analysis, (obsolete or dialectal) мни́ти (mnýty) + -мий (-myj).
мни́мий • (mnýmyj) (adverb мни́мо, abstract noun мни́мість) (uncommon)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | мни́мий mnýmyj |
мни́ме mnýme |
мни́ма mnýma |
мни́мі mnými | |
genitive | мни́мого mnýmoho |
мни́мої mnýmoji |
мни́мих mnýmyx | ||
dative | мни́мому mnýmomu |
мни́мій mnýmij |
мни́мим mnýmym | ||
accusative | animate | мни́мого mnýmoho |
мни́ме mnýme |
мни́му mnýmu |
мни́мих mnýmyx |
inanimate | мни́мий mnýmyj |
мни́мі mnými | |||
instrumental | мни́мим mnýmym |
мни́мою mnýmoju |
мни́мими mnýmymy | ||
locative | мни́мому, мни́мім mnýmomu, mnýmim |
мни́мій mnýmij |
мни́мих mnýmyx | ||
vocative | мни́мий mnýmyj |
мни́ме mnýme |
мни́ма mnýma |
мни́мі mnými |