From полк (polk, “regiment”) + -о- (-o-) + вод(и́ти) (vod(ýty), “to lead”) + -ець (-ecʹ). Compare Russian полково́дец (polkovódec), Belarusian палкаво́дзец (palkavódzjec).
полково́дець • (polkovódecʹ) m pers (genitive полково́дця, nominative plural полково́дці, genitive plural полково́дців, relational adjective полково́дський or полково́дницький)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | полково́дець polkovódecʹ |
полково́дці polkovódci |
genitive | полково́дця polkovódcja |
полково́дців polkovódciv |
dative | полково́дцеві, полково́дцю polkovódcevi, polkovódcju |
полково́дцям polkovódcjam |
accusative | полково́дця polkovódcja |
полково́дців polkovódciv |
instrumental | полково́дцем polkovódcem |
полково́дцями polkovódcjamy |
locative | полково́дцеві, полково́дцю, полково́дці polkovódcevi, polkovódcju, polkovódci |
полково́дцях polkovódcjax |
vocative | полково́дцю polkovódcju |
полково́дці polkovódci |