From Proto-Slavic *orzml̥viti. Analyzable as раз- (raz-) + мо́віць (móvicʹ). Cognates include Polish rozmówić.
размо́віць • (razmóvicʹ) pf (imperfective размаўля́ць)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | размо́віць razmóvicʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | размо́ўлены razmóŭljeny |
adverbial | — | размо́віўшы razmóviŭšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
— | размо́ўлю razmóŭlju |
2nd singular ты |
— | размо́віш razmóviš |
3rd singular ён / яна́ / яно́ |
— | размо́віць razmóvicʹ |
1st plural мы |
— | размо́вім razmóvim |
2nd plural вы |
— | размо́віце razmóvicje |
3rd plural яны́ |
— | размо́вяць razmóvjacʹ |
imperative | singular | plural |
second-person | размо́ў razmóŭ |
размо́ўце razmóŭcje |
past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
masculine я / ты / ён |
размо́віў razmóviŭ |
размо́вілі razmóvili |
feminine я / ты / яна́ |
размо́віла razmóvila | |
neuter яно́ |
размо́віла razmóvila |