From ենթա- (entʻa-) + դնեմ (dnem). Calque of Ancient Greek ὑποτίθημι (hupotíthēmi).[1]
ենթադրեմ • (entʻadrem)
| infinitive | ենթադրել (entʻadrel) | participle | ենթադրեցեալ, ենթադրեալ (entʻadrecʻeal, entʻadreal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | ենթադրեց- (entʻadrecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ենթադրեմ (entʻadrem) | ենթադրես (entʻadres) | ենթադրէ (entʻadrē) | ենթադրեմք (entʻadremkʻ) | ենթադրէք (entʻadrēkʻ) | ենթադրեն (entʻadren) | |
| imperfect | ենթադրէի, ենթադրեի* (entʻadrēi, entʻadrei*) | ենթադրէիր, ենթադրեիր* (entʻadrēir, entʻadreir*) | ենթադրէր (entʻadrēr) | ենթադրէաք, ենթադրեաք* (entʻadrēakʻ, entʻadreakʻ*) | ենթադրէիք, ենթադրեիք* (entʻadrēikʻ, entʻadreikʻ*) | ենթադրէին, ենթադրեին* (entʻadrēin, entʻadrein*) | |
| aorist | ենթադրեցի (entʻadrecʻi) | ենթադրեցեր (entʻadrecʻer) | ենթադրեաց (entʻadreacʻ) | ենթադրեցաք (entʻadrecʻakʻ) | ենթադրեցէք, ենթադրեցիք (entʻadrecʻēkʻ, entʻadrecʻikʻ) | ենթադրեցին (entʻadrecʻin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ենթադրիցեմ (entʻadricʻem) | ենթադրիցես (entʻadricʻes) | ենթադրիցէ (entʻadricʻē) | ենթադրիցեմք (entʻadricʻemkʻ) | ենթադրիցէք (entʻadricʻēkʻ) | ենթադրիցեն (entʻadricʻen) | |
| aorist | ենթադրեցից (entʻadrecʻicʻ) | ենթադրեսցես (entʻadrescʻes) | ենթադրեսցէ (entʻadrescʻē) | ենթադրեսցուք (entʻadrescʻukʻ) | ենթադրեսջիք (entʻadresǰikʻ) | ենթադրեսցեն (entʻadrescʻen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ենթադրեա՛ (entʻadreá) | — | — | ենթադրեցէ՛ք (entʻadrecʻḗkʻ) | — | |
| cohortative | — | ենթադրեսջի՛ր (entʻadresǰír) | — | — | ենթադրեսջի՛ք (entʻadresǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ենթադրեր (mí entʻadrer) | — | — | մի՛ ենթադրէք (mí entʻadrēkʻ) | — | |
| *rare | |||||||
| infinitive | ենթադրել, ենթադրիլ* (entʻadrel, entʻadril*) | participle | ենթադրեցեալ, ենթադրեալ (entʻadrecʻeal, entʻadreal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | ենթադրեց- (entʻadrecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ենթադրիմ (entʻadrim) | ենթադրիս (entʻadris) | ենթադրի (entʻadri) | ենթադրիմք (entʻadrimkʻ) | ենթադրիք (entʻadrikʻ) | ենթադրին (entʻadrin) | |
| imperfect | ենթադրէի (entʻadrēi) | ենթադրէիր (entʻadrēir) | ենթադրէր, ենթադրիւր (entʻadrēr, entʻadriwr) | ենթադրէաք (entʻadrēakʻ) | ենթադրէիք (entʻadrēikʻ) | ենթադրէին (entʻadrēin) | |
| aorist | ենթադրեցայ (entʻadrecʻay) | ենթադրեցար (entʻadrecʻar) | ենթադրեցաւ (entʻadrecʻaw) | ենթադրեցաք (entʻadrecʻakʻ) | ենթադրեցայք (entʻadrecʻaykʻ) | ենթադրեցան (entʻadrecʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ենթադրիցիմ (entʻadricʻim) | ենթադրիցիս (entʻadricʻis) | ենթադրիցի (entʻadricʻi) | ենթադրիցիմք (entʻadricʻimkʻ) | ենթադրիցիք (entʻadricʻikʻ) | ենթադրիցին (entʻadricʻin) | |
| aorist | ենթադրեցայց (entʻadrecʻaycʻ) | ենթադրեսցիս (entʻadrescʻis) | ենթադրեսցի (entʻadrescʻi) | ենթադրեսցուք (entʻadrescʻukʻ) | ենթադրեսջիք (entʻadresǰikʻ) | ենթադրեսցին (entʻadrescʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ենթադրեա՛ց (entʻadreácʻ) | — | — | ենթադրեցարո՛ւք (entʻadrecʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | ենթադրեսջի՛ր (entʻadresǰír) | — | — | ենթադրեսջի՛ք (entʻadresǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ենթադրիր (mí entʻadrir) | — | — | մի՛ ենթադրիք (mí entʻadrikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||