From *երդունում (*erdunum) from the root *երդու (*erdu), from Proto-Indo-European *ertu-. Cognate with Ossetian ард (ard, “oath”).
երդնում • (erdnum)
| infinitive | երդնուլ (erdnul) | participle | երդուեալ (erdueal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | երդու- (erdu-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | երդնում (erdnum) | երդնուս (erdnus) | երդնու (erdnu) | երդնումք (erdnumkʻ) | երդնուք (erdnukʻ) | երդնուն (erdnun) | |
| imperfect | երդնուի (erdnui) | երդնուիր (erdnuir) | երդնոյր (erdnoyr) | երդնուաք (erdnuakʻ) | երդնուիք (erdnuikʻ) | երդնուին (erdnuin) | |
| aorist | երդուայ (erduay) | երդուար (erduar) | երդուաւ (erduaw) | երդուաք (erduakʻ) | երդուայք (erduaykʻ) | երդուան (erduan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | երդնուցում (erdnucʻum) | երդնուցուս (erdnucʻus) | երդնուցու (erdnucʻu) | երդնուցումք (erdnucʻumkʻ) | երդնուցուք (erdnucʻukʻ) | երդնուցուն (erdnucʻun) | |
| aorist | երդուայց (erduaycʻ) | երդուցիս (erducʻis) | երդուցի (erducʻi) | երդուցուք (erducʻukʻ) | երդուջիք (erduǰikʻ) | երդուցին (erducʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | երդուի՛ր (erduír) | — | — | երդուարո՛ւք (erduarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | երդուջի՛ր (erduǰír) | — | — | երդուջի՛ք (erduǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ երդնուր (mí erdnur) | — | — | մի՛ երդնուք (mí erdnukʻ) | — | |