From ընդոստ (əndost) + -ն- (-n-).
ընդոստնում • (əndostnum) (aorist indicative ընդոստեայ)
| infinitive | ընդոստնուլ (əndostnul) | participle | ընդոստուցեալ (əndostucʻeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | ընդոստուցանեմ (əndostucʻanem) | aorist stem | ընդոստե- (əndoste-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդոստնում (əndostnum) | ընդոստնուս (əndostnus) | ընդոստնու (əndostnu) | ընդոստնումք (əndostnumkʻ) | ընդոստնուք (əndostnukʻ) | ընդոստնուն (əndostnun) | |
| imperfect | ընդոստնուի (əndostnui) | ընդոստնուիր (əndostnuir) | ընդոստնոյր (əndostnoyr) | ընդոստնուաք (əndostnuakʻ) | ընդոստնուիք (əndostnuikʻ) | ընդոստնուին (əndostnuin) | |
| aorist | ընդոստեայ (əndosteay) | ընդոստեար (əndostear) | ընդոստեաւ (əndosteaw) | ընդոստեաք (əndosteakʻ) | ընդոստեայք (əndosteaykʻ) | ընդոստեան (əndostean) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդոստնուցում (əndostnucʻum) | ընդոստնուցուս (əndostnucʻus) | ընդոստնուցու (əndostnucʻu) | ընդոստնուցումք (əndostnucʻumkʻ) | ընդոստնուցուք (əndostnucʻukʻ) | ընդոստնուցուն (əndostnucʻun) | |
| aorist | ընդոստեայց (əndosteaycʻ) | ընդոստիցես (əndosticʻes) | ընդոստիցէ (əndosticʻē) | ընդոստիցուք (əndosticʻukʻ) | ընդոստիջիք (əndostiǰikʻ) | ընդոստիցեն (əndosticʻen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ընդոստի՛ր (əndostír) | — | — | ընդոստերո՛ւք (əndosterúkʻ) | — | |
| cohortative | — | ընդոստիջի՛ր (əndostiǰír) | — | — | ընդոստիջի՛ք (əndostiǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ընդոստնուր (mí əndostnur) | — | — | մի՛ ընդոստնուք (mí əndostnukʻ) | — | |