վանկ (vank) + արկանել (arkanel)
վանկարկել • (vankarkel)
| infinitive | վանկարկել (vankarkel) | imperfective converb | վանկարկում (vankarkum) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| passive | վանկարկվել (vankarkvel) | simultaneous converb | վանկարկելիս (vankarkelis) | ||||
| causative | — | perfective converb | վանկարկել (vankarkel) | ||||
| aorist stem | վանկարկ- (vankark-) | future converb I | վանկարկելու (vankarkelu) | ||||
| resultative participle | վանկարկած (vankarkac) | future converb II | վանկարկելիք (vankarkelikʻ) | ||||
| subject participle | վանկարկող (vankarkoġ) | connegative converb | վանկարկի (vankarki) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | վանկարկում եմ (vankarkum em) | վանկարկում ես (vankarkum es) | վանկարկում է (vankarkum ē) | վանկարկում ենք (vankarkum enkʻ) | վանկարկում եք (vankarkum ekʻ) | վանկարկում են (vankarkum en) | |
| past imperfective | վանկարկում էի (vankarkum ēi) | վանկարկում էիր (vankarkum ēir) | վանկարկում էր (vankarkum ēr) | վանկարկում էինք (vankarkum ēinkʻ) | վանկարկում էիք (vankarkum ēikʻ) | վանկարկում էին (vankarkum ēin) | |
| future | վանկարկելու եմ (vankarkelu em) | վանկարկելու ես (vankarkelu es) | վանկարկելու է (vankarkelu ē) | վանկարկելու ենք (vankarkelu enkʻ) | վանկարկելու եք (vankarkelu ekʻ) | վանկարկելու են (vankarkelu en) | |
| past future | վանկարկելու էի (vankarkelu ēi) | վանկարկելու էիր (vankarkelu ēir) | վանկարկելու էր (vankarkelu ēr) | վանկարկելու էինք (vankarkelu ēinkʻ) | վանկարկելու էիք (vankarkelu ēikʻ) | վանկարկելու էին (vankarkelu ēin) | |
| present perfect | վանկարկել եմ (vankarkel em) | վանկարկել ես (vankarkel es) | վանկարկել է (vankarkel ē) | վանկարկել ենք (vankarkel enkʻ) | վանկարկել եք (vankarkel ekʻ) | վանկարկել են (vankarkel en) | |
| pluperfect | վանկարկել էի (vankarkel ēi) | վանկարկել էիր (vankarkel ēir) | վանկարկել էր (vankarkel ēr) | վանկարկել էինք (vankarkel ēinkʻ) | վանկարկել էիք (vankarkel ēikʻ) | վանկարկել էին (vankarkel ēin) | |
| aorist (past perfective) | վանկարկեցի, վանկարկի* (vankarkecʻi, vankarki*) | վանկարկեցիր, վանկարկիր* (vankarkecʻir, vankarkir*) | վանկարկեց (vankarkecʻ) | վանկարկեցինք, վանկարկինք* (vankarkecʻinkʻ, vankarkinkʻ*) | վանկարկեցիք, վանկարկիք* (vankarkecʻikʻ, vankarkikʻ*) | վանկարկեցին, վանկարկին* (vankarkecʻin, vankarkin*) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | վանկարկեմ (vankarkem) | վանկարկես (vankarkes) | վանկարկի (vankarki) | վանկարկենք (vankarkenkʻ) | վանկարկեք (vankarkekʻ) | վանկարկեն (vankarken) | |
| past | վանկարկեի (vankarkei) | վանկարկեիր (vankarkeir) | վանկարկեր (vankarker) | վանկարկեինք (vankarkeinkʻ) | վանկարկեիք (vankarkeikʻ) | վանկարկեին (vankarkein) | |
| conditional | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| future | կվանկարկեմ (kvankarkem) | կվանկարկես (kvankarkes) | կվանկարկի (kvankarki) | կվանկարկենք (kvankarkenkʻ) | կվանկարկեք (kvankarkekʻ) | կվանկարկեն (kvankarken) | |
| past | կվանկարկեի (kvankarkei) | կվանկարկեիր (kvankarkeir) | կվանկարկեր (kvankarker) | կվանկարկեինք (kvankarkeinkʻ) | կվանկարկեիք (kvankarkeikʻ) | կվանկարկեին (kvankarkein) | |
| imperative | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| — | վանկարկի՛ր, վանկարկի՛* (vankarkír, vankarkí*) | — | — | վանկարկե՛ք, վանկարկեցե՛ք** (vankarkékʻ, vankarkecʻékʻ**) | — | ||
| *colloquial **dated | |||||||
| infinitive | չվանկարկել (čʻvankarkel) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| resultative participle | չվանկարկած (čʻvankarkac) | ||||||
| subject participle | չվանկարկող (čʻvankarkoġ) | ||||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | չեմ վանկարկում (čʻem vankarkum) | չես վանկարկում (čʻes vankarkum) | չի վանկարկում (čʻi vankarkum) | չենք վանկարկում (čʻenkʻ vankarkum) | չեք վանկարկում (čʻekʻ vankarkum) | չեն վանկարկում (čʻen vankarkum) | |
| past imperfective | չէի վանկարկում (čʻēi vankarkum) | չէիր վանկարկում (čʻēir vankarkum) | չէր վանկարկում (čʻēr vankarkum) | չէինք վանկարկում (čʻēinkʻ vankarkum) | չէիք վանկարկում (čʻēikʻ vankarkum) | չէին վանկարկում (čʻēin vankarkum) | |
| future | չեմ վանկարկելու (čʻem vankarkelu) | չես վանկարկելու (čʻes vankarkelu) | չի վանկարկելու (čʻi vankarkelu) | չենք վանկարկելու (čʻenkʻ vankarkelu) | չեք վանկարկելու (čʻekʻ vankarkelu) | չեն վանկարկելու (čʻen vankarkelu) | |
| past future | չէի վանկարկելու (čʻēi vankarkelu) | չէիր վանկարկելու (čʻēir vankarkelu) | չէր վանկարկելու (čʻēr vankarkelu) | չէինք վանկարկելու (čʻēinkʻ vankarkelu) | չէիք վանկարկելու (čʻēikʻ vankarkelu) | չէին վանկարկելու (čʻēin vankarkelu) | |
| present perfect | չեմ վանկարկել (čʻem vankarkel) | չես վանկարկել (čʻes vankarkel) | չի վանկարկել (čʻi vankarkel) | չենք վանկարկել (čʻenkʻ vankarkel) | չեք վանկարկել (čʻekʻ vankarkel) | չեն վանկարկել (čʻen vankarkel) | |
| pluperfect | չէի վանկարկել (čʻēi vankarkel) | չէիր վանկարկել (čʻēir vankarkel) | չէր վանկարկել (čʻēr vankarkel) | չէինք վանկարկել (čʻēinkʻ vankarkel) | չէիք վանկարկել (čʻēikʻ vankarkel) | չէին վանկարկել (čʻēin vankarkel) | |
| aorist (past perfective) | չվանկարկեցի, չվանկարկի* (čʻvankarkecʻi, čʻvankarki*) | չվանկարկեցիր, չվանկարկիր* (čʻvankarkecʻir, čʻvankarkir*) | չվանկարկեց (čʻvankarkecʻ) | չվանկարկեցինք, չվանկարկինք* (čʻvankarkecʻinkʻ, čʻvankarkinkʻ*) | չվանկարկեցիք, չվանկարկիք* (čʻvankarkecʻikʻ, čʻvankarkikʻ*) | չվանկարկեցին, չվանկարկին* (čʻvankarkecʻin, čʻvankarkin*) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | չվանկարկեմ (čʻvankarkem) | չվանկարկես (čʻvankarkes) | չվանկարկի (čʻvankarki) | չվանկարկենք (čʻvankarkenkʻ) | չվանկարկեք (čʻvankarkekʻ) | չվանկարկեն (čʻvankarken) | |
| past | չվանկարկեի (čʻvankarkei) | չվանկարկեիր (čʻvankarkeir) | չվանկարկեր (čʻvankarker) | չվանկարկեինք (čʻvankarkeinkʻ) | չվանկարկեիք (čʻvankarkeikʻ) | չվանկարկեին (čʻvankarkein) | |
| conditional | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| future | չեմ վանկարկի (čʻem vankarki) | չես վանկարկի (čʻes vankarki) | չի վանկարկի (čʻi vankarki) | չենք վանկարկի (čʻenkʻ vankarki) | չեք վանկարկի (čʻekʻ vankarki) | չեն վանկարկի (čʻen vankarki) | |
| past | չէի վանկարկի (čʻēi vankarki) | չէիր վանկարկի (čʻēir vankarki) | չէր վանկարկի (čʻēr vankarki) | չէինք վանկարկի (čʻēinkʻ vankarki) | չէիք վանկարկի (čʻēikʻ vankarki) | չէին վանկարկի (čʻēin vankarki) | |
| imperative | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| — | մի՛ վանկարկիր, մի՛ վանկարկի* (mí vankarkir, mí vankarki*) | — | — | մի՛ վանկարկեք, մի՛ վանկարկեցեք** (mí vankarkekʻ, mí vankarkecʻekʻ**) | — | ||
| *colloquial **dated | |||||||
| declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian) | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| singular (singulare tantum) | ||||||||
| nominative | վանկարկել (vankarkel) | |||||||
| dative | վանկարկելու (vankarkelu) | |||||||
| ablative | վանկարկելուց (vankarkelucʻ) | |||||||
| instrumental | վանկարկելով (vankarkelov) | |||||||
| locative | վանկարկելում (vankarkelum) | |||||||
| definite forms | ||||||||
| nominative | վանկարկելը/վանկարկելն (vankarkelə/vankarkeln) | |||||||
| dative | վանկարկելուն (vankarkelun) | |||||||
| 1st person possessive forms (my) | ||||||||
| nominative | վանկարկելս (vankarkels) | |||||||
| dative | վանկարկելուս (vankarkelus) | |||||||
| ablative | վանկարկելուցս (vankarkelucʻs) | |||||||
| instrumental | վանկարկելովս (vankarkelovs) | |||||||
| locative | վանկարկելումս (vankarkelums) | |||||||
| 2nd person possessive forms (your) | ||||||||
| nominative | վանկարկելդ (vankarkeld) | |||||||
| dative | վանկարկելուդ (vankarkelud) | |||||||
| ablative | վանկարկելուցդ (vankarkelucʻd) | |||||||
| instrumental | վանկարկելովդ (vankarkelovd) | |||||||
| locative | վանկարկելումդ (vankarkelumd) | |||||||