Hello, you have come here looking for the meaning of the word
վանկել. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word
վանկել, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say
վանկել in singular and plural. Everything you need to know about the word
վանկել you have here. The definition of the word
վանկել will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition of
վանկել, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Armenian
Etymology
From վանկ (vank).
Pronunciation
Verb
վանկել • (vankel)
- (archaic) to syllabify, to syllabicate, to syllabize
Inflection
infinitive
|
վանկել (vankel)
|
imperfective converb
|
վանկում (vankum)
|
passive
|
վանկվել (vankvel)
|
simultaneous converb
|
վանկելիս (vankelis)
|
causative
|
—
|
perfective converb
|
վանկել (vankel)
|
aorist stem
|
վանկ- (vank-)
|
future converb I
|
վանկելու (vankelu)
|
resultative participle
|
վանկած (vankac)
|
future converb II
|
վանկելիք (vankelikʻ)
|
subject participle
|
վանկող (vankoġ)
|
connegative converb
|
վանկի (vanki)
|
person
|
singular
|
plural
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
indicative
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
present
|
վանկում եմ (vankum em)
|
վանկում ես (vankum es)
|
վանկում է (vankum ē)
|
վանկում ենք (vankum enkʻ)
|
վանկում եք (vankum ekʻ)
|
վանկում են (vankum en)
|
past imperfective
|
վանկում էի (vankum ēi)
|
վանկում էիր (vankum ēir)
|
վանկում էր (vankum ēr)
|
վանկում էինք (vankum ēinkʻ)
|
վանկում էիք (vankum ēikʻ)
|
վանկում էին (vankum ēin)
|
future
|
վանկելու եմ (vankelu em)
|
վանկելու ես (vankelu es)
|
վանկելու է (vankelu ē)
|
վանկելու ենք (vankelu enkʻ)
|
վանկելու եք (vankelu ekʻ)
|
վանկելու են (vankelu en)
|
past future
|
վանկելու էի (vankelu ēi)
|
վանկելու էիր (vankelu ēir)
|
վանկելու էր (vankelu ēr)
|
վանկելու էինք (vankelu ēinkʻ)
|
վանկելու էիք (vankelu ēikʻ)
|
վանկելու էին (vankelu ēin)
|
present perfect
|
վանկել եմ (vankel em)
|
վանկել ես (vankel es)
|
վանկել է (vankel ē)
|
վանկել ենք (vankel enkʻ)
|
վանկել եք (vankel ekʻ)
|
վանկել են (vankel en)
|
pluperfect
|
վանկել էի (vankel ēi)
|
վանկել էիր (vankel ēir)
|
վանկել էր (vankel ēr)
|
վանկել էինք (vankel ēinkʻ)
|
վանկել էիք (vankel ēikʻ)
|
վանկել էին (vankel ēin)
|
aorist (past perfective)
|
վանկեցի, վանկի* (vankecʻi, vanki*)
|
վանկեցիր, վանկիր* (vankecʻir, vankir*)
|
վանկեց (vankecʻ)
|
վանկեցինք, վանկինք* (vankecʻinkʻ, vankinkʻ*)
|
վանկեցիք, վանկիք* (vankecʻikʻ, vankikʻ*)
|
վանկեցին, վանկին* (vankecʻin, vankin*)
|
subjunctive
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
present
|
վանկեմ (vankem)
|
վանկես (vankes)
|
վանկի (vanki)
|
վանկենք (vankenkʻ)
|
վանկեք (vankekʻ)
|
վանկեն (vanken)
|
past
|
վանկեի (vankei)
|
վանկեիր (vankeir)
|
վանկեր (vanker)
|
վանկեինք (vankeinkʻ)
|
վանկեիք (vankeikʻ)
|
վանկեին (vankein)
|
conditional
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
future
|
կվանկեմ (kvankem)
|
կվանկես (kvankes)
|
կվանկի (kvanki)
|
կվանկենք (kvankenkʻ)
|
կվանկեք (kvankekʻ)
|
կվանկեն (kvanken)
|
past
|
կվանկեի (kvankei)
|
կվանկեիր (kvankeir)
|
կվանկեր (kvanker)
|
կվանկեինք (kvankeinkʻ)
|
կվանկեիք (kvankeikʻ)
|
կվանկեին (kvankein)
|
imperative
|
|
—
|
(դու)
|
—
|
—
|
(դուք)
|
—
|
|
—
|
վանկի՛ր, վանկի՛* (vankír, vankí*)
|
—
|
—
|
վանկե՛ք, վանկեցե՛ք** (vankékʻ, vankecʻékʻ**)
|
—
|
*colloquial **dated
|
infinitive
|
չվանկել (čʻvankel)
|
resultative participle
|
չվանկած (čʻvankac)
|
subject participle
|
չվանկող (čʻvankoġ)
|
person
|
singular
|
plural
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
indicative
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
present
|
չեմ վանկում (čʻem vankum)
|
չես վանկում (čʻes vankum)
|
չի վանկում (čʻi vankum)
|
չենք վանկում (čʻenkʻ vankum)
|
չեք վանկում (čʻekʻ vankum)
|
չեն վանկում (čʻen vankum)
|
past imperfective
|
չէի վանկում (čʻēi vankum)
|
չէիր վանկում (čʻēir vankum)
|
չէր վանկում (čʻēr vankum)
|
չէինք վանկում (čʻēinkʻ vankum)
|
չէիք վանկում (čʻēikʻ vankum)
|
չէին վանկում (čʻēin vankum)
|
future
|
չեմ վանկելու (čʻem vankelu)
|
չես վանկելու (čʻes vankelu)
|
չի վանկելու (čʻi vankelu)
|
չենք վանկելու (čʻenkʻ vankelu)
|
չեք վանկելու (čʻekʻ vankelu)
|
չեն վանկելու (čʻen vankelu)
|
past future
|
չէի վանկելու (čʻēi vankelu)
|
չէիր վանկելու (čʻēir vankelu)
|
չէր վանկելու (čʻēr vankelu)
|
չէինք վանկելու (čʻēinkʻ vankelu)
|
չէիք վանկելու (čʻēikʻ vankelu)
|
չէին վանկելու (čʻēin vankelu)
|
present perfect
|
չեմ վանկել (čʻem vankel)
|
չես վանկել (čʻes vankel)
|
չի վանկել (čʻi vankel)
|
չենք վանկել (čʻenkʻ vankel)
|
չեք վանկել (čʻekʻ vankel)
|
չեն վանկել (čʻen vankel)
|
pluperfect
|
չէի վանկել (čʻēi vankel)
|
չէիր վանկել (čʻēir vankel)
|
չէր վանկել (čʻēr vankel)
|
չէինք վանկել (čʻēinkʻ vankel)
|
չէիք վանկել (čʻēikʻ vankel)
|
չէին վանկել (čʻēin vankel)
|
aorist (past perfective)
|
չվանկեցի, չվանկի* (čʻvankecʻi, čʻvanki*)
|
չվանկեցիր, չվանկիր* (čʻvankecʻir, čʻvankir*)
|
չվանկեց (čʻvankecʻ)
|
չվանկեցինք, չվանկինք* (čʻvankecʻinkʻ, čʻvankinkʻ*)
|
չվանկեցիք, չվանկիք* (čʻvankecʻikʻ, čʻvankikʻ*)
|
չվանկեցին, չվանկին* (čʻvankecʻin, čʻvankin*)
|
subjunctive
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
present
|
չվանկեմ (čʻvankem)
|
չվանկես (čʻvankes)
|
չվանկի (čʻvanki)
|
չվանկենք (čʻvankenkʻ)
|
չվանկեք (čʻvankekʻ)
|
չվանկեն (čʻvanken)
|
past
|
չվանկեի (čʻvankei)
|
չվանկեիր (čʻvankeir)
|
չվանկեր (čʻvanker)
|
չվանկեինք (čʻvankeinkʻ)
|
չվանկեիք (čʻvankeikʻ)
|
չվանկեին (čʻvankein)
|
conditional
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
future
|
չեմ վանկի (čʻem vanki)
|
չես վանկի (čʻes vanki)
|
չի վանկի (čʻi vanki)
|
չենք վանկի (čʻenkʻ vanki)
|
չեք վանկի (čʻekʻ vanki)
|
չեն վանկի (čʻen vanki)
|
past
|
չէի վանկի (čʻēi vanki)
|
չէիր վանկի (čʻēir vanki)
|
չէր վանկի (čʻēr vanki)
|
չէինք վանկի (čʻēinkʻ vanki)
|
չէիք վանկի (čʻēikʻ vanki)
|
չէին վանկի (čʻēin vanki)
|
imperative
|
|
—
|
(դու)
|
—
|
—
|
(դուք)
|
—
|
|
—
|
մի՛ վանկիր, մի՛ վանկի* (mí vankir, mí vanki*)
|
—
|
—
|
մի՛ վանկեք, մի՛ վանկեցեք** (mí vankekʻ, mí vankecʻekʻ**)
|
—
|
*colloquial **dated
|